Nova Zeelande, pt 2/2 Zuid-eiland

Goedemorgen Nederland!

Inmiddels alweer in het laatste land op de lijst, the USA.
In plaats van de 6 graden nachtvorst die ik een week geleden nog heb moeten doorstaan, zit ik nu in temperaturen die overdag op kunnen lopen tot 45 graden. Wat toch een stuk beter bevalt.

Hierbij de laatste belevenissen in Nieuw Zeeland.

In Wellington ben ik met een boot -die me deed denken aan de jaarlijkse Harlingen - West-Terschelling veerpont- naar het zuidereiland vertrokken.
Het vaartuig was echter het enige wat vergelijkbaar was, de uitzichten waren een stuk beter, de temperatuur minder aangenaam en i.p.v. de brandaris, was het eerste herkeningspunt een ruw landschap.
In Picton, wat de aanmeerplaats is, de eerste twee dagen -dankzij de regen- in een hostel verbleven waar ze gratis choloade taart serveerde en een hottub in de achtertuin hadden staan. Niet heel rot om daar te bevikaren totdat het weer beter werd om verder te liften naar Motueka.

Vanuit Motueka kan het Abel Tasman park bezocht worden, waar een grote variariteit aan wandeltochten langs de kust kunnen worden gemaakt. Ik heb me met de boot bij de eerste baai laten droppen om deze dag een tocht van 30 kilometer te maken. Bij het informatie centrum hadden ze me nog nadrukkelijk gevraagd of ik goed voorbereid was voor een meerdaagse tramp en ik dacht dat dit wel het geval was (op de Tongariro crossing liep ik met een plasticzak met m'n voedsel voorraad rond, dit maal had ik in ieder geval m'n backpack op de rug).
Toen ik 's avonds bij de hut aankwam bleek echter dat hier geen electriciteit was, geen dekens en geen kookgerei. Laat ik nou net geen zaklamp, slaapzak en pannen bij me hebben. Gelukkig waren er ook vier kiwi's en een Duitser te vinden, wat er voor zorgde dat ik in ieder geval kon (proberen te) koken. Slapen heb ik in drie lagen kleding voor het haardvuur gedaan.

De crossing die na de hut kwam, kon alleen met laagtij worden gemaakt, wat de volgende dag om vier uur 's ochtends en vier uur 's middags was. hiervandaan was het nog een uur of zes lopen naar het volgende dorp.
In eerste instantie wou ik de oversteek 's ochtends in het donker maken, achteraf toch blij dat ik het niet gedaan heb. Het licht van m'n telefoon (wat al enige tijd door spinnenweb motief moet komen) zou nooit sterk genoeg geweest zijn, en zelfs overdag was het met broekspijpen tot ver op de bovenbenen opgerold het ijskoude water op de ondiepste plekken trotseren.

Terwijl we bij de volgende baai aankwamen begon de zon al verder te zakken en er was hier geen hut te bekennen. Er was wel een wegwijzer die "normale" weg richting het dorp waar ik heenmoest aangaf, Takaka. Toen ik de wandeltocht begon in te zetten begon er iemand naar me te roepen, "waar ik heen ging". Na het verhaal uitgelegd te hebben werd me duidelijk gemaakt dat deze weg voor normaal verkeer afgesloten was dankzij aardverschuivingen een aantal maanden geleden. Daarnaast was het een uur rijden naar het dorp, maar als ik nog twee uur wachtte, kon hij me wel een lift geven. Terwijl we later in z'n jeep zaten vroeg ik hem wat hij daar aan het doen was, bleek dat die vier keer per jaar vogels ging tellen in dat gebied.
Je moet een beetje geluk hebben als je aan het reizen bent ;).

In Takaka een fietstocht gemaakt langs een prachtige filmplaats van de Lord Of The Rings. Ik weet dat het niet heel indrukwekkend klinkt, het was een plek met bomen en rotsen. Toch heeft deze plek zeker een plaats in m'n lijst mooiste bomen met rotsen verdiend ^^. Vervolgens nog langs de water springs, met de één na helderste waterbron ter wereld (op Antarctica bevind er zich een bron die nog zuiverder is). Plekken die zich nog geen halve meter onder het wateroppervlak lijken te bevinden zijn in werkelijkheid meters diep.

De tocht moest weer zuidwaards ingezet worden om andere hoogtepunten van het land te gaan spotten.
Terwijl ik al een half uur met een 90 graden om z'n as gedraaide duim langs de kant van de weg stond, stopte er een nogal bekend gezicht voor me. Julius, de Duitser die in het nationale park in dezelfde hut sliep.
Dankzij de keiharde regen had die weinig andere plannen, waardoor hij me drie uur zuidwaards kon brengen. Het laatste gedeelte van de rit schijnt een van de mooiste tochten ter wereld te zijn. Dankzij de regen kwamen er om de aantal meter kletterende watervallen uit het tropische regenwoud, aan de andere kant van de weg stroomde een wilde rivier of was de zee met indrukwekkende rotsen te zien, terwijl op de achtergrond de besneeuwde bergen de skyline bepaalde, prachtig.
Julius heeft me afgezet bij de "Pancake rocks" (Pannekoek rotsen). Een rotsformatie waar je met een hoop fantasie stapels pannekoeken in kan zien.

De volgende dag onder andere een rit gekregen van een man die 45 kilometer moest rijden om bij de dichstbijzijnde supermarkt te komen en een vrouw die met haar zoontje onderweg was om 200 kilometer af te leggen om terug te komen van zijn rugby training. Laatsgenoemde hebben me bij de Frans Jozef Glacier (Gletsjer) afgezet waar ik een aantal adembenemende tochten heb gemaakt. Vervolgens nog een stop gemaakt bij de naastliggende Fox Glacier, die waar mogelijk nog indrukwekkender was.
Helaas liet het weer het niet toe om een tocht óp de Gletsjers te maken.

Langs de westkust, waar over 321 kilometer verspreid nog geen 45.000 mensen wonen is het niet heel erg gemakkelijk om te liften. In het gehucht Fox stond ik zelfs met m'n nieuwe lifters taktiek (een bord met "I HAVE COOKIES" ) 1 1/2 uur langs de kant van de weg, waarna ik eindelijk door auto nummer drie opgepikt werd. Twee hoogbejaarde Amerikaanse zussen -die me 's ochtends de achterkant van het Corona karton vol hadden zien kalken- vertrouwde me wel en hebben me met vele foto-stops in Wanaka afgezet.
Ze klaagden wel dat ik vals adverteerde, in plaats van koek, had ik de goedkoopste biscuits (geen cookies volgens hun) bij me om met hun te delen.

Wanaka is de goedkopere versie van Queenstown, Queenstown, wat zich +/- 100 kilometer zuiderlijker bevind is de favourite wintersport bestemming van Jetsetters uit Auckland (die hier overigens geen Aucklanders, maar JAFA's (Just Another F*cking Aucklander) genoemd worden) en rijke Australiërs. Daarnaast kan er van de berg die met een gondala bereikt kan worden, geparasaild, gerodeld, geziplined, of -nog steeds het goedkoopste alternatief- gewandeld worden.

Vanaf Queenstown ben ik een aantal dagen later met een korte tussenstop in Christchurch (Chch) uitgekomen.

In Chch heb ik in de gevangenis overnacht, (kon ik eindelijk ervaren wat m'n vader een aantal dagen voor Mirjan d'r geboorte doorgemaakt heeft). Moeders had me het advies gegeven dat als ik naar de stad -die de laatste jaren bekend staat om de aardbevingen- ging bezoeken, beter buiten kon slapen dan in een gebouw. Naast de zes graden vorst 's nachts, hadden de oude massieve muren van de gevangenis alle voorgaande aardbevingen overleefd.

De reden om Chch op deze locatie te stichten was vooral omdat het locatie was waar weinig aardbevingen voorkwamen.
Dit is de loop van de jaren enigzins veranderd. Sinds de eerste grote beving op 4 september 2010 zijn er (volgens de gegevens van het museum om 9 uur 's ochtends op 03-07-12) al 11.243 naschokken geweest. Voor deze beving is de stad +/- 120 jaar lang niet bloodgesteld aan aardbevingen.

De kathedraal, die één van de hoogtepunten van de stad was, staat nog maar deels overeind. De 30 meter hoge toren is geheel ingestort, andere gedeelten van het godshuis zijn ook vervallen, of staan op het punt te colapsen.
Bijna alle historische gebouwen zijn afgesloten en in het midden van het centrum is de "rode zone" te vinden. Uitgestorven straten met militaire bewaking en volledig omheind. Vele barren en winkels zijn gesloten en 's avonds kom je zelden mensen op straat tegen. Christchurch centraal is veranderd in een spookstad.
In de plaatselijke Beverly hills, "Sumner" zijn gedeelte van de rotsen ingestort waardoor er soms nog maar halve villa's op de bergen staan. Bij anderen zijn car-ports of balkons als een kaartenhuis in elkaar gevallen en is er weinig tot niets meer over van de oorspronkelijke begalzing/ dakbedekking.

Het is bizar om te zien dat een aardbeving van slechts een aantal seconden zoveel schade aan kan richten, en dat de mensen er elke keer weer voor vechten om alles in orde te krijgen. Er zijn in twee jaar al vier zware aardbevingen geweest, die al aan honderden mensen het leven heeft gekost, volgens studies zit er de komende 10 jaar nog een veel zwaardere beving aan te komen. Het percentage alcohol-/ drugsverslaafde en mensen met hartaanvallen is in de stad met ongelooflijk vriendelijke mensen het hoogste van het land.

De belangrijkste reden voor mij om naar de prachtige stad te gaan was de schade te zien die de natuurrampen aangericht hebben en om er zelf één (stom genoeg) mee te willen maken. Terwijl ik op de Airport bus zat te wachten in één van de bushokken begon m'n stoel opeens heen en weer te schudden. De 11.244e naschok van de bevingen, 3.9 op de schaal van Richter, 9 kilometer diep. Raar gevoel!


Een aantal dingen over de kiwi's;

* Mayonaise is geen saus in NZ, ik heb een kwartier ruzie staan maken in de Mc Donalds omdat ze dit op m'n sausloos bestelde burger hadden gegooid.

* de Maori's noemen de blanken Pakia, wat other tribe (andere stam), of white pig (wit varken) betekend.

van de 29 auto's die me kriskras door het land heenreden was/ waren er;
* 3 zo vriendelijk om me hun familie te laten ontmoeten
* 18 mensen werkzaam in de bomen/ agrarische sector
* 1 Maori
* 4 absoluut niet te verstaan
* 5 alcohol aan het drinken achter het stuur.

* Als je Alcohol in de supermarkt koopt, heb je kans dat er twee managers vanaf de andere kant van de winkel moeten komen om je paspoort te controleren. Nadat de laatste vijf minuten op de eerste pagina had zitten kijken, vroeg ik of ze m'n foto zo mooi vond. bleek dat ze helemaal weg was van m'n naam. ze vond Jasper Cornelis maar een Harry Potter naam, die zeker één van haar favourite is.


Onderweg moest er -zoals in elk ander land- nog een opdracht uitgevoerd worden. "Slaap een nacht onder de vlag van het land", makkelijk hè? Nee Twan en Sil, dit is niet makkelijk in Nieuw Zeeland.
Het lijkt erop dat ze niet heel erg trots zijn op de nationale vlag, je ziet hem vrijwel nergens hangen. DIt zou weleens kunnen komen omdat die vele overeenkomsten vertoont met de Australische en Briste.
Het All Blacks (NZ Rugbyteam) nationale symbool daarentegen wordt bij elke gelegenheid gebruikt, en staat voor de Natie Nieuw Zeeland. Omdat de normale vlag onmogelijk te vinden was (vooral om onder te slapen, omdat het buiten ook nog eens verrekte koud was) heb ik die van de All Blacks maar gebruikt. De foto is hieronder te vinden.

Vanaf Christchurch vlieg ik terug naar Auckland, om hier vandaan via Brisbane (Australië ) door te vliegen naar Los Angeles, San Francisco en New York, om nog een dag of 14 rond te reizen.
Helaas heb ik Fiji over moeten slaan, reden temeer om terug te keren naar dit ongelooflijk mooie land, wat hoog in m'n top vijf is komen te staan. Nieuw Zeeland is Australië in het klein. de hoogtepunten liggen dichter bij elkaar, en zijn indrukwekkender.

@ Sander & Evelien, Supergaaf, Gefeliciteerd! Ik ga er zeker bij proberen te zijn!

@ Nelly, Gefeliciteerd! Hoe is het afgelopen met de sollicitatie? Ma had het van de opleiding verteld. Ik kan het zeker nog wel een tijd volhouden, alleen ik word helemaal lijp van die tassen waar ik mee rond moet reizen. Misschien dat ik er nog een korte vakantie Spanje achter aan gooi.

@ Mirjan, ik was nog half dronken toen ik die trap opliep, kanllende koppijn en drie uur geslapen de nacht ervoor, kan me nog vaag herrineren dat het niet de meest relexte trap ooit is!

@ Jelle, dat is de bedoeling maat! nog tips voor New York?

@ Bas, ik ben alle goede feesten momenteel aan het missen, teveel verjaardagen en andere redenen om een feessie te bouwen. Mirjan en ik zijn al druk aant plannen voor een goedmaker. Genieten doe ik nog steeds!

@ Ome K en Tante M, wederom bedankt, tot snel!

@ Jenske, echt te bizar, 9 1 /2 maand is best lang, maar zoveel dingen gedaan in de tussentijd. Haha heerlijk weer opt fietsie langs de molens naart durp. Hey, jij wou ook gaan reizen? of loop ik nu te ouwehoeren?

@ Minke, dankje!Ik zat al in Christchurch toen je bericht online kwam. Heb hele goeie verhalen gehoord over die Nevis, maar helaas. Bungee hoef ik niet persee nog een keer te doen. Skydiven nog een keer in een andere omgeving. Dubai staat op de planning

@ Tante Co, Ome Teus, Bedankt! dat volhouden gaat hier wel goedkomen, m'n moeder heeft het er volgens mij zwaarder mee, dit zit de minuten ongeveer af te tellen ;)

Cheers buddies!