The land Downunder pt 2/2; NSW, Victoria

Yo Mateys, hier m'n belevenissen van afgelopen weken;

Byron Bay is het eerste gehucht wat ik tegenkwam in de provincie New South Wales en is ook meteen de meest oostelijke punt van het gigantische land Australië. Er heerst een laid back sfeer in dit hippie dorp wat uit niet veel meer dan een hoofdstraat bestaat. Zo word er over illegale praktijken niet zo moeilijk gedaan. De plek die ik gebruikte om de wagen voor de nacht te parkeren werd gekenmerkt door een verzameling borden met "verboden te kamperen" en door een nog grotere collectie knal-oranje "Space Ships", groen met paarse "Juicevans", en allerlei fraai geverfde "Wicked Campers" die lotgenoten herbergden.
Dankzij de tijdsdruk en het gebrek aan boeiende bezienswaardigheden ben ik na slechts één nacht doorgereisd naar het Nightcap National park. Halverwege nog een lifster opgepikt die in dezelfde richting moest en ook wel geïntreseerd was om het park te bezoeken. Na een aantal uren rondlopen, een douche nemen onder de ijskoude 100 meter hoge waterval en de Schotse Lara weer gedumpt te hebben, de tocht wederom zuidwaards ingezet.

Met korte tussenstoppen in Grafton, Coffs Harbour en New Castle en een overnachting voor m'n meest favourite fastfood restaurant, (waar ik gratis WiFi had en 's ochtends nog geen 20 meter hoefde te lopen voor ontbijt) aangekomen in Sydney.
Vanaf 1788 zijn Britse gevangen -onder het motto ze met een schone lei te laten beginnen- en bewakers met hun gezinnen in de grootste en oudste stad van Australië terechtgekomen.

Sydney heeft een perfecte geografische ligging, met de grootste natuurlijke haven ter wereld en meer dan 70 stranden in de stad. Bondi Beach is verruit het bekendste strand van de metropool, terwijl ik bij de Bondi Icebergs Club heerlijk van een sauna zat te genieten sprong de persoon naast me opeens op en begon ze nogal hysterisch te schreeuwen dat ze door de glazen ruiten met uitzicht op de baai een walvis zag. Nadat iedereen het hok uitgestormd was om dit bijzondere fenomeen waar te nemen en na tien minuten weer teruggekeerd was in de benauwde ruimte, kwamen er opeens twee gasten voorbij rennen achtervolgd door een camaraploeg. Bleek dat het TV programma "The Amazing Race" -de Australische versie van Peking Express- hier opgenomen werd, en dat de zeven overgebleven teams een ijssculptuur van een dolfijn aan gort moesten slaan om de volgende clue te bemachtigen.

In Sydney heb ik tientallen kilometers per dag rondgelopen, dit enerzijds omdat ik geen flauw idee had hoe het openbaar vervoer in elkaar zat en anderzijds omdat ik in een villawijk een aantal kilometer buiten het centrum overnachtte (jagende politieagenten en Dollarvretende parkeerautomaten ontwijkend). Daarnaast heeft de stad voldoende interessante landmarks die vaak slechts enkele hectometers uit elkaar staan. Toppers als de Harbour Bridge en het Opera House schitteren naast moderne hoogbouw en oude Engelse koloniale gebouwen.
De Sydney Tower, de hoogste toren van de stad met een 360 graden draaiende bar in de top boodt onderdak aan m'n -tot nu toe- derde date met Vlaamse 1gezusters Ilse en Joke. De uitzichten zijn vooral spectaculair met zonsondergang en als de hemel geheel donker is, wat de uitgebreide bebouwing (lees verlichting) van de stad weergeeft zover de horizon strekt.

Na in Sydney nog een borrel gedaan te hebben met Victoria, die ik in India heb leren kennen, de volgende morgen vroeg de automobiel weer aan de praat gekregen om de Blue Mountains te gaan bezoeken. Dankzij de dichte eucalyptisch bebossing hangt er in de lucht een blauwe waas, vandaar de naam "Blauwe Bergen"
De Three Sisters -Meehni, Wimlah en Gunnedoo-, is de bekendste rotsformatie in het gebergte wat grenst aan de miljoenenstad Sydney. "De zes ... uhmm oren", zoals Mirjan dit een aantal jaar geleden zo mooi omschreef, zijn volgens de legenden drie zussen die verliefd werden op drie mannen van een andere stam. Huwelijk was verboden tussen de stammen en hier waren de mannen niet blij mee. Er ontstond oorlog tussen de tribes en de zussen werden beschermt door een oudere die ze veranderde in steen. De man werd echter gedood in de gevechten en niemand wist hoe ze de betovering weer terug moesten keren.

Vanaf de Blue mountains ben ik in het donker over smalle landwegen doorgereisd naar Canberra, wat bijna leidde tot een lapje wombad en een kangaroe pootje op m'n grilplaat. De ongelooflijk saaie stad Canberra is tussen Melbourne en Sydney gecreerd nadat er onenigheid bestond over welke wereldstad de hoofdstad van het land moest worden, hierdoor is de tussenliggende stad er met de eer vandoor gegaan. Naast veel te ruim opgezet te zijn en alleen maar onderdak te bieden aan museums (waar je geen padlocks (hangslotjes) mee naar binnen mag nemen omdat ze bang zijn dat je jezelf vastketend) was het er veel te koud en regenachtig.

In Eltham, een suburb van Melbourne wonen Maarten, Kristel en hun drie kids Joy, Tymon en Tara. Mirjan, die een aantal jaren geleden overnacht heeft in de grannyflat van de familie van Diemen-Hartlief, heeft me in contact gebracht met dit uiterst gastvrije gezin die nog wel een plekje vrij hadden voor een landgenoot.
Naast wat klussen, boodschappen doen en de kinds supporten bij hun voetbalwedstrijden heb ik hiervandaan Melbourne bezocht en de Great Ocean Road (GOR) gepland.

Dankzij een advertentie op Gumtree -het Australische Marktplaats- heb ik de Duitse Sarah leren kennen (een andere dan mijn ex-echtgenote uit India) die de GOR wel samen met mij wou doen. Na een korte meeting (en nadat ze me vertelde dat ze wel aardig kon koken) dachten we dat we het wel vier dagen samen uit zouden kunnen houden.

Naast hoogtepunten als de "12 apostels" (in Zuid-Afrika waren de 12 appostels met z'n 17e, hier zijn ze slechts met 7), "the London Bridge" (aantal jaren geleden gedeeltelijk ingestort waardoor twee mensen op een eiland 50 meter boven de zee "opgesloten" zaten), "the Blowholes" (een ondergrondse rivier), "Bay of Islands" en "the Arch" (beide indrukwekkender dan het meest beroemde gedeelte van de GOR) was de trip zelf er ook één om nooit meer te vergeten. Sarah nam het niet zo krap met de hekken en de waarschuwingsborden die er stonden (zij vond dat dit juist aan mij lag ;)), waardoor we steeds de beste uitzichten zagen en met gevaar voor eigen leven te dicht bij onstabiele kliffen liepen (als we de borden moesten geloven).

Slapen deden we in de veel te koude auto (toen het bij jullie een graad of 30 was, lagen wij onder vuur van een paar graden nachtvorst), douchen gebeurde bij een reeds ingetrapt (wat echt al ingetrapt was toen wij aankwamen) toilet/ doucheblok dat "buiten werking" was of onder koude douches langs het strand. koken (Sarah's taak) op een kleine gasbrander en de films die we keken waren geheel Duits.

Vanaf Warrnambool hebben we de tocht verder naar het noorden ingezet waar we het prachtige nationale park de Grampians een bezoek hebben gebracht.
De vier hoogtepunten, "the McKenzie Falls", "the Balconies", een of ander viewing point en "the rocky mountains" hebben we bezocht. Hier hebben we de hekken onze foto's ook niet laten verpesten, en unieke foto's op de -een aantal jaren geleden voor het publiek gesloten- balkons gemaakt.

Vanaf het hart van de Grampians, Halls Gap -een dorp met 300 inwoners en meer dan 5000 bedden- zijn we teruggekeerd naar Melbourne. De laatste dagen heb ik vooral in Eltham doorgebracht en m'n auto proberen te verkopen. Dit bleek nog een stuk lastiger dan dat ik gedacht had. De auto heb ik aan de Nederlandse familie geschonken wier huis ik de afgelopen twaalf dagen als uitvalsbasis heb beschouwd.

Voor zus Trudemieke moest ik nog een opdracht uitvoeren in Australië; "Zoek een Hollands gezin op waar je een stamppotje boerenkool met worst mee-eet en enjoy it!". Net als alle andere uitdagingen klinken ze makkelijker dan het uiteindelijk blijkt te zijn. De Hollandse groentenboer was helaas twee weken achter elkaar volledig zonder boerenkool komen te zitten. Daarom hebben we een andere maaltijd klaargemaakt met heimwee voorkomende producten;
Typisch Hollandse gerechten die op het menu stonden;
* Beschuit
* Bloemkool (mmmm)
* Stroopkoeken
* Speculoos
* Hagelslag (vruchten/ puur en vlokken)
* Poffertjes
* Appelstroop
* Kaaswafels
Ik ben er weer geheel klaar voor om de laatste loden door te komen.

Vanaf Melbourne vlieg ik door naar het land waar onze landgenoten honderden jaren geleden -weliswaar per boot-als eerste Europeanen voet aan wal zette, Nieuw Zeeland. Hier ga ik checken of ze net als in Australië houden van flashpacken. (In plaats van struinen met loodzware backpacks, zie je hier geregeld mensen met gigantische hutkoffers rondlopen). In Nieuw Zeeland zal ik een maand rondreizen (en als de bankrekening het toelaat eventueel nog de huidige 38.864 afgelegde vliegkilometers uitbreiden door een vlucht naar Fiji te boeken).
Grote neefjes Twan en Sil hebben een uitdaging voor Nieuw-Zeeland in het boek geschreven. Een opdracht die te maken heeft met de relexte uitgeruste sfeer die in Down Under hangt.

@ Martin, tnx man, ik doe m'n best ^^. Haha, ik heb het hele uur zumba staan proberen om haar er goed op te krijgen.

@ Ilse, tnx voor je reactie ;), hoe ist in Zuid-Amerika? wanneer ga je nou eindelijk je blog beginnen? groeten aan je zussie!

@ Kees, voor de verandering ff zelf rondcrossen inderdaad, moet weer wat nieuws verzinnen voor NZ. Couchsurfen is m niet geworden in Ozzie, meer achterbank surfen.

@ Saskia, tnx, ik zal dr over nadenken. Er zijn hier zoveel backpackers die me nu al overladen hebben met must see's en must do's. toch bedankt ;).

@ Trudy, dankje! in Nieuw Zeeland is het momenteel nog kouder, over een paar dagen de sneeuw in! succes met de toeristen (en de Duitsers!).

@ Mirjan, Outback helaas overgeslagen, des te meer reden om nogmaals terug te keren! Hoe ist afgelopen met de ROPA run? Succes op je werk ^^.

@ Doreth, haha, niet echt heel vreemd dat het zo herkenbaar is denk k. De EK stemming is nog niets van te voelen, ik zal hier weer op oranje spullen jacht moeten gaan. tnx voor je reactie!

@ Cora, ik denk dat ik aanstaande zondag op skype ben!, kunnen we ff bijpraten. ergens 's ochtends voor jullie. Laat me ff weten hoe het afgelopen is met je afstuderen!

@ Lotte, het is lastig bij te houden inderdaad, nogal veel gezien gedaan. Ik kom als ik terug ben wel ff een dia showtje geven bij de familie van Hoorne. Als julliee ff een weekendje vrij nemen kom ik alle 18.424 foto's wel ff laten zien ;)

@ Carl, is best uit te houden inderdaad. Dat van die auto was lekker klote, een of andere scam, ben m nog steeds niet kwijt. word geen spanje voor mij denk ik van de zomer...

@ Iedereen, tnx voor het volgen en voor de reacties!

Good on ya mates! Jesper