Nova Zeelande, pt 1/2 Noord-eiland

Nova Zeelande, het land van de lange witte wolk, of beter bekend als Nieuw-Zeeland ligt op 20.000 kilometer afstand van ons kleine kikker land, is acht maal zo groot en heeft nog geen eens een kwart van onze bevolking.
De grootste stad van het land is Auckland, ver bovenin het noordereiland. Hier liep ik ongeveer drie weken geleden de vliegtuigslurf door om aan wederom een nieuw avontuur te beginnen.

Allereerst voor de verandering alle veiligheidsmaatregelen doorlopen. Visa aanvraagformulier invullen, paspoort controle, scannen van bagage, tas half leeghalen om te laten zien dat er geen grond onder m'n schoenen zat, geld uit de wand trekken, vervoer zoeken en op naar de stad.

De accomodatieprijzen schoten omhoog in de eerste dagen dat ik de stad aan het verkennen was. Alom geliefde Lady Gaga was "In Town", een goede reden om weer te gaan Couchsurfen. Met de Franse François -een kamergenoot van de dormetory in Base Backpackers- ben ik bamboe gaan hakken in de tuin van een 40-jarige Chinees in ruil voor gratis overnachting.
Toen we zaterdag avond de stad in gingen en in een steeg de politie aan het ontwijken waren met een heerlijke Heineken, kwamen we voor het eerst in aanraking met de Maori's, de oorspronkelijke bevolking van het land. Ik had al enige verhalen gehoord over de "Aboriginals van Nieuw-Zeeland", dat ze aardig meedraaide in de maatschappij en dat de discriminatie een stuk minder was dan in buurland Australië. De eerste die ik tegenkwam stond echter met één voet op de motorkap van een automobiel, en bewoog de andere in verticale richting met enige kracht richting de voorruit. Vier soortgenoten voerden soortgelijke activiteiten uit bij de volgende voertuigen.

In Nieuw Zeeland wilde ik een nieuwe manier van rondreizen proberen. In plaats van openbaar vervoer, of een eigen auto kopen werd het deze keer liften, aan de kant van de weg staan met een kartonnen bord met plaatsnaam erop! Wat de eerste dag al heel wat apparte verhalen opleverde. Naast een gast die bier zat te drinken achter het stuur en vijf weken geleden nog in de bak zat in Amsterdam, heb ik een lift gekregen van een vrouw die waarschijnlijk in het circus werkte als "vrouw met baard" en van een man die een telefoontje kreeg van z'n vrouw dat z'n éénjarige dochtertje bijna verdronken was in bad.

Na acht verschillende auto's stond ik midden in Taupo, een stad met 30.000 inwoners aan de noorderkant van het Taupomeer. Het Taupomeer is de krater van een vulkaan en is groter dan de stad Singapore. De prachtige omgeving biedt vele mogelijkheden voor tramping (treks/ camping), waarvan de Tongariro Alpine Crossing bij velen de meest favourite is van geheel Nieuw Zeeland.
In het Tongariro nationale park zijn drie actieve vulkanen te vinden. De 19,4 kilometer lange dag wandeling staat bekend om de buiten wereldse landschappen die doorkruist worden, waarvan de Emerald lakes, de besneeuwde vulkanen en de uitgebreide vergezichten zeer indrukwekkend zijn.

Boven op een van de bergen die over spekgladde ijzige ondergrond beklommen moesten worden kwamen we een aantal Nederlanders tegen. Toen me gevraagd werd waar ik vandaan kwam, werd ik niet -zoals gewoonlijk- vreemd aangekeken, maar kende iemand daadwerkelijk de wereldstad Groot-Ammers. Bleek dat die gast een half jaar lang aan de tweede molen (voor de mensen uit ammers, derde molen) gewerkt heeft, terwijl ik daar ongeveer elke dag langs fietste. Verrekte kleine wereld, dat je iemand die nog geen twee kilometer van je huis heeft gewerkt op een berg in Nieuw Zeeland tegen moet komen.

Een gruwelijk mooie wandeling die me 's avonds vroeg het bed in kreeg. De andere reden om het niet te laat te maken was de wedstrijd Nederland - Duitsland de volgende dag om kwart voor zeven 's ochtends uitgezonden werd. Na me voorgenomen te hebben die dag geen enkele Duitser tegen het lijf te lopen, kwam ik in de lobby de eerste al tegen, ze had de wedstrijd gelukkig niet gezien en geloofde me dat we hun dik ingemaakt hadden. De volgende zat naast me in de limousine en die stelde geen rare vragen nadat ik vol overtuiging had verteld dat ik van België heenkwam.

De limousine bracht me naar de rand van het meer waar ik in een mooie blauwe overall gehesen werd, een muts in mn handen gedrukt kreeg en van een windscherm voor m'n ogen voorzien werd. Daarnaast stond er een mooi roze vliegtuig op me te wachten. Het was tijd om te gaan Skydiven!

Skydiven, een mentale bezigheid wat inhoud dat je uit een vliegtuig springt met een wildvreemde vent op je rug.
De vlucht leek in eerste instantie meer op een mooi tochtje rond het meer, totdat we vriendelijk verzocht werden om onze zuurstofmaskers om te doen. Een aantal minuten later toen de hoogtemeter om de arm van m'n instructeur 15.000 feet (4,572 km) aangaf, werd de deur opengegooid en begonnen de eerste mensen uit het vliegtuig te springen. Naarmate het vliegtuig leger en leger begon te raken kwamen we dichter bij de deur te zitten. En kwam het moment daar dat ik mn voeten onder het vliegtuig moest houden om de kilometershoge sprong in te zetten.
De eerste minuut bestond uit 15 seconden van totale onbewustzijn (het schijnt dat je over het algemeen deze eerste seconden van een vrije val dankzij de adrenaline niet meekrijgt) en daarna uit 45 seconde van totale vrijheid... een vrije val tot wel 200 kilometer per uur!
Nadat de parachute uitgeklapt was, was het vooral genieten van de prachtige omgeving, die gelukkig op dat tijdstip van de dag nog niet volledig bewolkt was.
Wederom een gave ervaring. Desondanks de gruwelijke adrenalinekick en de enorme hoogte tipt het toch niet aan het bungeejumpen in Zuid-Afrika.

Na 's avonds gerelext te hebben in de gratis hot pools in Taupo met de Australische Selinia, de volgende dag het liftersbord naar Wellingt.(on), (m'n bord was te klein ;)) gefabriceerd.
De eerste wagen (een oorspronkelijke Schot, die onmogelijk te verstaan was en helemaal weg was van bomen) bracht me naar Napier, waar ik opgepikt werd door een koppel waar ik met gebogen hoofd op de achterbank half heb liggen slapen. Hier stopte Kiwi "Levy" die op bezoek ging bij z'n broer en neef in Wellington, voor een weekend feesten in de hoofdstad. Perfect, een rechtstreekse lift voor de volgende 300 kilometer. Levy had onderweg al een stop gemaakt bij de drankwinkel waar die een krat Bourbon Coke (Whiskey Cola) had gescoord. En net als alle Kiwi's was die vriendelijk genoeg om deze met me te delen.
Na gegeten te hebben bij z'n broer die in een dikke villa in de bergen van Wellington woont, hun plaatselijke keet bezocht om vervolgens de stad in te duiken voor een avond stappen.
De Bourbon deed me de das om waardoor ik het helaas niet vol kon houden tot de laatste discotheek, waar een privefeest bezig was. Daarom maar een hostel opgezocht om hier de nacht door te brengen.
In Wellington heb ik naast het Te Papa nationale museum vrij weinig uitgevoerd behalve op de boot wachten naar het Zuider eiland.

Hier verkeer ik inmiddels al een dag of tien, maar daar de volgende keer meer over!

@ Wouter, Eva, Mirte, Gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst in de familie, Leonie! Ik neem aan dat er over een week of vier nog wel een stuk beschuit met muizen te scoren valt ;).

@ Eltham Familie, Dat van die bloemkool zou geheim blijven toch. ;). Groeten aan de kids, ik ga zo proberen contact te zoeken met Peter!

@ Bas, dankjewel man, goeie tijd toegewenst in India/ Nepal. Moet helemaal in orde komen daar!

@ Willeke, hehe, ben je nog aangegaan om een appelpunt te halen? goede tijd in Indonesië!

@ Mirjan, niet het goede seizoen? het is geweldig mooi hier met al die sneeuw enzo! Super mooi land! Fiji gaat hem niet meer worden.

@ Kees, met die plaatjes komt wel goed oom!, winter is koud hier, net als thuis, maar vele malen spectaculairder!

@ Laura, sla Australië maar over, NieuwZeeland moet je zijn! Ik neem aan dat voorgaand verslag de vraag over het skydiven heeft beantwoord ^^

@ Ome Teus, Tante Co, de bankrekening begint me aardig in de steek te laten momenteel, nog een week of vier en dan ben ik weer terug in het mooie Achterland, praten we weer bij! Hoe zit dat met Jordanië trouwens? Heb pas Cora even uitgehoord ;).

@ Anne-Marieke, gaat lekker, Bourbon verhaal bij deze.

E noho ra Jesper