The land Downunder pt 1/2; Queensland

Hey mates! How's it going?

Na 196 dagen onderweg te zijn, 55 stempels en zes pagina vullende visa's in mn paspoort te hebben en Ponden, Shekels, Dinars, Dirhams, Rials, Riyals, Randen, Dollars, Patacas, Roepies, Kyats, Bahts, Kippen, Dongs, Riels en Ringgits in m'n portemonnee gezien te hebben, is het tijd om volledig Down Under te gaan in het twinstige land van m'n trip. Australië!

Bij aankomst blijkt gelijk dat Australië een stuk meer op thuis lijkt dan vele van de hier voor bezochte landen. Er staat geen rij met taxi chauffeurs/ tuk-tuk bestuurders die me allemaal hun voertuig in willen lokken, de mensen op straat laten me volledig met rust en de prijzen zijn weer veel te Europees. Dit mede dankzij de Britten die voor hun eigen potje Risk naast half Afrika, noordelijk Amerika, zuidelijk Azië blijkbaar ook het continent Australië nodig hadden.

De eerste dagen in Cairns heb ik daarom vooral bij de lagoon (een gratis zwembad) in de stad doorgebracht, dit om geen cent teveel uit te geven (in vergelijking met Indonesië is alles tussen de 5 en 10 keer zo duur). Toen ik na een aantal dagen eindelijk gewend was aan Australië, de eerste trip geboekt, naar de Great Barrier Reef.

Het "Grote Barrière Rif" is het grootste koraalrif ter wereld en kan vanuit de ruimte gezien worden.
Bij de Reef Explorer die uitvoer naar het outer reef (het mooiste en vertse gedeelte) zat een gratis indro duik begrepen. Ik werd in een groep ingedeeld met de Engelse Tom en een of andere Koreaan (die hem helemaal freakte en in z'n regulator spuugde in plaats van in z'n duikbril omdat hij geen woord engels verstond). De Aziaat was weer snel boven water omdat die de twee proeven niet uit kon voeren voordat je verder naar beneden mocht, dus waren we nog samen over met de instructeur. Wat is dat duiken ongelofelijk gaaf, de eerste minuut was het nogal wennen om adem te halen, maar daarna ging alles vlekkeloos. Helaas naast alle felgekleurde koraal en vissen, die we tot op 10 meter diepte volgden, niet echt gevaarlijke onder-water wezens gespot.
Toen de duikequipment weer ingeleverd moest worden, nog snel een duik genomen in snorkel uitrusting en een gruwelijke haai (+/- 2 à 2 1/2 meter) en een barracuda gespot.

In Cairns een aantal dagen voor koninginnedag naar een hostel verhuisd wat meer in het centrum lag, wat meteen gepaard ging met meer feesten afstruinen. Op Koninginnenacht hebben we de straten van Cairns onveilig gemaakt met een stuk of 30 Nederlanders en zelfs Canadese, Zweden en Engelsen die de rood-wit-blauwe kleuren met trots op hun wangen droegen.

Koninginnedag bestond uit een enigzins verbasterde versie van de oer Hollandse stratenspelen, met spellen zoals "flip-the-cup", "goon-pong" (goon is een ware delicatesse en een culinair hoogtepuntje op wijngebied, wat veelal door backpackers gedronken word omdat bier hier gewoonweg onbetaalbaar is), "goon-happen" en "bouw een hoge piramide" (wat na vier lagen afliep in een grote valpartij).

Een aantal dagen voor onze Nationale dag (wat één van de uitbundigste volksfeesten ter wereld schijnt te zijn) heb ik Lara en Babette leren kennen, die hun Ford Falcon te koop hadden staan. Omdat ik nog geen busticket zuidwaards had gekocht en me dit een uitgelezen manier van reizen leek heb ik ze maar geholpen en deze prachtwagen van ze gekocht. Om hem uit te testen heb ik samen met hun -en de Nederlandse Martin- "Mosman George" en de "Cape Tribulation" aangedaan die zich ten noorden van Cairns bevind. De "Kaap Tegenspoed" is zo genoemd omdat het schip van James Cook (de ontdekker van Australië ) hier in het rif vastliep. Een prachtig stukkie natuur waar de oceaan samen komt met het regenwoud.

Het was tijd om vanuit de stad die overspoeld is met Aboriginals (die de hele dag niets doen behalve dronken zijn en ruzie met elkaar zoeken) de wagen te starten en zuidwaards te gaan. Martin is het eerste stuk met mee gaan reizen, die moest een stuk zuidelijker zijn vliegtuig halen.
Via Mission Beach zijn we doorgegaan naar Townsville, waar ik voor het eerst in maanden (na de bijna in de hens gestoken keuken in Jordanië ) weer zelf gekookt heb. Gelukkig is de kans dat een hele barbecue (die je door heel Australië heen gratis kan gebruiken in de parken) in vlammen opgaat door mijn bovennatuurlijke kookkunsten niet zo groot.

Na een mooie zonsopkomst en de eerste wilde kangaroo van m'n leven gezien te hebben, zijn we doorgereisd naar Airlie Beach.

Airlie Beach is de thuishaven van de Whitsundays, waar zich het witste strand ter wereld bevind. Met de "Samurai" zeilboot zijn we drie dagen en twee nachten de omgeving van het White Haven Beach gaan verkennen. Drie dagen lang relaxen, duiken, snorkelen, assisteren met zeilen en kaartspellen spelen. Tijdens een uitermate fanatiek potje pesten kwam kapitein Rik opeens naar beneden rennen met de mededeling dat we als een gek naar boven moesten komen, hij had een dolfijn gespot. Gaaf!, zo´n prachtbeest die een show op komt voeren op nog geen paar meter afstand van de boot.

Het zand op het strand van de White Sundays is net alsof je door waspoeder heen loopt, zó wit en zacht is het, met het ongelooflijke azuurblauwe water geeft dit ultieme vergezichten, wat het zelfs voor een Europeaan bijna onmogelijk maakt om niet continue door de camara heen te kijken.

Een paar uur voordat we terug keerden naar de haven nog een aantal grote schildpadden geaait met het snorkelen, al met al wederom een super ervaring.

De laatste avond in Airlie ben ik m'n Belgische gingerzussen Ilse en Joke weer tegengekomen, de vorige keer dat ik ze gezien heb was een aantal maanden geleden in Vietnam. Toen we onze reisplannen naast elkaar legden bleek dat we gelijktijdig in Sydney, Los Angeles en New York zullen zijn, bizar!

Vanaf Airlie zijn Martin en ik verder gegaan naar Rockhampton. Ongeveer 30 kilometer voordat we in "het Wilde Westen" van Australië (zoals deze plaats ook wel genoemd word) zijn, merkt m'n medereiziger -die tijdelijk het stuur overgenomen heeft- op dat de tank vrijwel leeg is, niet veel later komen we gelukkig een tankstation tegen, terwijl we met een mooie U-turn aan de juiste kant van de pomp willen komen begint de motor opeens nogal te stotteren en valt die uit, zelfs na een aantal keren proberen de wagen weer aan de praat te krijgen geeft deze niet toe. Andere backpackers die op het zelfde moment staan te tanken kunnen het niet geloven (wijzelf trouwens ook niet) dat we op precies het juiste moment zonder benzine komen te staan.

Na 20 meter duwen en de tank weer volgegooid te hebben, konden we door naar Rocky, waar het Australian Beeffestival bezig was. Deze festiviteiten worden één keer in de drie jaar georganiseerd en deden me verdachte veel aan de fokveedag denken, met gokken hoe zwaar koeien waren en een paardenfluisteraar "Snowy River" die een showtje op kwam voeren. Één avond op dit geweldige festival was wel voldoende voor ons beide, vandaar dat we de volgende dag via town of 1770 en Agnes Water doorgegaan zijn naar Hervey Bay

Hervey Bay is de toegangspoort naar Fraser Eiland, het grootste zand eiland ter wereld. Dankzij de monopolie die er heerst kan ik helaas niets van de prijs voor de trip afgepraat krijgen (in Airlie Beach heb ik 220 $ korting gehad op de 560 $ die ze vroegen). Daar staat wel tegenover dat ik in Hervey gratis overnachting heb. Martin heeft hier een kennis wonen, die een slaapkamer voor me vrij heeft.

Met tien andere ben ik Fraser opgegaan waar we rondgecruist hebben in de "Dingobus". Er komen geregeld mensen met een whiplash van het eiland omdat er geen normale wegen zijn, maar alleen hobbelige zandpaden, wat je na twee uur ook wel zat bent.

Het eiland heeft een aantal hoogtepunten waaronder het prachtige lake Mckenzie -waar wederom parelwitte stranden en helderblauw water te vinden zijn-, het 75-mile beach, wat inderdaad zoals de naam doet verwachten 75 mile lang is en de Champagn Pools. De "Champagne Baden" heten zo omdat als het tij goed is de zee een bruisend effect heeft op de natuurlijke zwembaden. Verder kunnen er prachtige trektochten door jungle gemaakt worden en zijn er verschillende kapen met wijde uitzichten.

Terwijl we terug langs het scheepswrak reden over het 75-mile beach kreeg ranger Lex een bericht door van een mede ranger dat er walvissen voor de kust gespot waren, hier hebben we nog een glimp van weten op te vangen. Daarnaast hebben we ook nog een hoop Dingo's (verwilderde honden die afstammen van de Indische steppenwolf (dank u Wikipedia)) gespot.

Vanaf Hervey ben ik in sneltreinvaart naar het zuiden gecrosd, met korte tussenstoppen in Noosa (welvarende stad met dikke villa's) en Brisbane (de eerste stad met een beetje cultuur en die niet volgens de stratenblokken structuur opgebouwd is die ik in Australië heb gespot) door naar Surfers Paradise. Surfers is een stad met vele wolkenkrabbers en een groot lap strand, waar verder weinig te beleven is. Hiervandaan ben ik doorgegaan naar Byron Bay, maar daar de volgende keer meer over.

Het Australische leven in het kort;

* Bij zeebrapaden word er weer voor je gestopt, dit dient niet slechts ter indicatie voor een oversteekplaats.
* Fietsen móét hier verplicht met een helm op.
* De eerste drie weken heb ik meer dooie- dan levende kangaroos gezien.
* Ze hebben hier "drive through" drankwinkels.
* Alles wat met autorijden te maken heeft is in spiegelbeeld, waardoor ik twee maal de ruitenwissers heb gebruikt in plaats van m'n knipperlichten.
* De toegestane snelheden slaan af en toe nergens op, op een weg die twee banen breed, en net zo bochtig is als het Achterland mag je 100 km/h, terwijl je op een drie baans snelweg de maximumsnelheid af en toe maar 80 km/h is.
* Voor de mensen die klagen dat de invoegstrook bij Werkendam zo kort is, hier heb ik er nog geen één gezien die langer is.
* Bergwandelingen zijn geen bergwandelingen meer met overal trappen en leuningen en zelfs borden of de paden wel of niet met rolstoelen toegankelijk zijn.
* Slapen in de auto mag blijkbaar niet, wat al elf nachten voor verstoppertje spelen met de politie zorgt.
* In plaats van in exclusieve hotels doen of ik gast ben om bij de zwembaden/ privé barren te komen doe ik dat tegenwoordig bij hostels om te douchen.

Ik ga nu naar het zuiden van Australië waar het midden in de herfst is, met regen en kou. De twee zuidelijke provincies Victoria en New South Wales zal ik binnen een maand af moeten ronden om het vliegtuig naar Nieuw Zeeland te halen. Er staat hier onder andere nog een opdracht voor zus Trudemieke op me te wachten.

@ Jaap en Anita, Gefeliciteerd met jullie trouwdag! Een hele goeie dag toegewenst vandaag, maak er een mooi feessie van, jammer dat ik er niet bij kan zijn, maar maken we in Nederland wel weer een keer goed!

@ Mirjan, Cora, Geralda, Martin, Kelly en Doreth, hoe bevalt het om weer in Nederland te zijn? hoor dat het perfect weer is daar.

@ Nelly, ik heb het momenteel nog veel te goed naar m'n zin ook al begint het een stuk kouder te worden. Dankje voor het compliment voor de foto's. Werken gaat hem voor mij niet worden in Ozzie, te weinig tijd...

@ Wessel, tnx maat, ik doe m'n best om iedereen thuis zo jaloers mogelijk te maken...

@ Sista Mirrie, hey zuster, dank je! good luck met het acclimatiseren in het mooie Groot-Ammers, was top je weer ff gesproken te hebben!

@ Marieke, helaas is de cultuur en architectuur in Australië niet echt boeiend. sporten zit wel goed, natuur is hier geweldig! leuk je weer ff op Skype gesproken te hebben, groeten aan Kees.

@ Willeke, waar gaan jullie heen in Indonesië, alleen naar Java of ook naar andere eilanden? Ik vond Java echt super mooi! Vriendelijke mensen, mooie gebouwen en een dikke portomonnee... De Merapi zat helaas in de wolken, maar de Bromo is prachtig (kan ook met de jeep gedaan worden, en zo hoog is deze vulkaan niet).

@ Bas, haha, dankje man, ik doe m'n best. Dat met dat genieten zit helemaal goed!

@ Annemarieke, het is alweer veel te lang geleden, maar hier eindelijk een nieuwe story. Moet telkens bij de Mac m'n laptop opladen en omdat ik daar niet vaak te vinden ben duurde het ff... Ik ben alweer van de witte bocht afgestapt, m'n laatste pak was geen succes, totale alcohol onthouding momenteel ^^.

@ Ome Teus & Tante Co, Ik zat er inderdaad over na te denken, ik heb al zoveel gezien dat het moeilijk word om alles te onthouden. En het gaat maar door... Al willen jullie een Twin Tower in jullie achtertuin kan er wel wat geregeld worden hoor...

@ Iedereen, geniet van het lekkere weer! Ik ben jaloers op jullie, ik zit hier met m'n lange broek en trui aan!

Cheers mates, Jesper