Aqaba, Wadi Rum, Petra, Amman en Jerash

Na afscheid genomen te hebben van het westerse Israël, ben ik lopend naar de grensovergang vertrokken (klein uurtje lopen), waar ik zonder moeilijkheden Jordanië binnenstapte. Inmiddels wel weer 100 Shekel (20 Euro) armer, omdat ze in Israël geen geld rekenen als je het land binnenkomt, maar wel als je eruit gaat. Vreemd!

Vanaf de grens een taxi gepakt (waar ik flink afgezet ben) naar m'n hotel in Aqaba, de hotels waren rond die tijd nogal prijzig, omdat er een of andere feest-/ vakantieweek bezig was. De dag dat ik de stad binnenkwam waren alle hotels afgeladen en stonden de stranden vol met tenten. Verder (helaas of gelukkig) niets van het feest mee gekregen.

Ik heb twee dagen in Aqaba rondgehangen om het e.e.a. te regelen. Het is in Jordanië namelijk niet zo dat alle bussen een vaste vertrektijd hebben. Daarnaast dachten ze waarschijnlijk dat het erg makkelijk was om in de meeste steden minstens drie verschillende busstations te hebben. Waarvan niet duidelijk is waar de stations zijn en of deze nog in werking zijn.

In Aqaba moest ik ook nog checken hoe groot de vlag was die hier hangt. Dit gigantische ding kan je vanuit Egypte en Israël zien hangen. Waarschijnlijk ook vanuit Saudi-Arabië (hier kom ik de komende vijf jaar alleen niet in. Dit omdat die niet echt blij zijn als ze in mijn paspoort zien dat ik Israël bezocht heb).
De afmetingen van de vlag (die niet de Jordaanse, maar de Arabische Revolotie vlag is) zijn 7,5 meter * 30 meter. Helaas Derrick en Jeanine ;)

Vanuit het warme Aqaba ben ik naar het noorden vertrokken waar ik twee nachten in een bedoeïenkamp heb doorgebracht. Midden in de woestijn, 's nachts ijskoud (drie dekens) en overdag goed uit te houden met nog een klein beetje warmte. Doodstil en ongelofelijk mooi. Heerlijk eten op en verder een goede tijd gehad, maar voor het mooie net té rustig.

Daarom maar besloten om naar Petra door te reizen, de decenia oude rode stad. Ik heb twee volle dagen in deze stand rondgelopen, en nog niet alles gezien. Petra heeft een oppervlakte van 40 km2, hier zitten een paar kuitenkillers van trappen tussen die je niet zomaar ff op rent. Maar er staan geweldige "gebouwen" bij, teminste, gebouwen, de meeste bezienswaardigheden zijn uitgehakt in de bergen die het dal afscheiden. Om in het dal te komen moet je eerst een 1200 meter lange kloof door, waarna je uitkomt bij de "Treasury". Dé eyecatcher van Petra.
Bij de Treasury werd de eerste avond ook "Petra By Night" gehouden. Allereerst wederom meer dan een kilometer door de kloof lopen die geheel verlicht was door kaarsen. Daarna dankzij de stortende regen in de schatkamer gezeten (die officieel al drie jaar gesloten is voor bezoek). Hier werd een "voorstelling" gehouden, wat inhield dat er op twee oude instrumenten gespeeld werd, je een kop thee kreeg en er nog een ongelooflijk slechte grap verteld werd.
Gaaf, om de stad ook eens 's nachts te bezoeken, jammer alleen van de regen, wat resulteerde in een terugweg in zaklamp- i.p.v. kaars- licht.

Vanuit Petra vertrokken naar het noorden, naar de hoofdstad van Jordanië, Amman. Amman is niet de ideale stad voor backpackers, er is weinig boeiends te zien, een paar oude Romeinse gebouwen (die je na een half uur ook wel gezien heb) en daarnaast een hoop moskeëen. Ik heb echter al genoeg kerken e.d. in Israël gezien, dat ging hem voor mij niet worden dus.

Amman is wel een prima uitvalbasis om naar andere steden te gaan (als je het juiste busstation kan vinden). De tweede dag in Amman een dagtrip naar Jerash gemaakt, een plek met wederom Romeinse ruïne's, maar dan nog in redelijke staat en een stuk interressanter.
Op de terugweg boodt iemand me aan me terug naar de hoofdstad te brengen, deze dropte me helaas wel bij een verkeerd busstation. Waarvandaan ik een andere bus naar het juiste busstation kon nemen. Na een hoop Arabisch geouwehoer kon die eindelijk een prijs in het Engels noemen, waar ik het helemaal niet mee eens was en besloot ik maar te gaan lopen, "hoe ver kan het nou zijn van het ene busstation naar het andere".
Ik wist dat ze in de buurt van mijn hotel een paar hoge gebouwen aan het bouwen waren en door de lage skyline van Amman vallen deze direct op. Bleek dat ze nog met een aantal andere gebouwen bezig waren, waar ik op een gegeven moment onder stond. Met behulp van foto's van een moskee - die ook in de buurt van m'n hotel stond - op mijn fototoestel ben ik door een paar Jordaanse politieagenten de goede kant opgestuurd. Hier lopen ze trouwens niet met van die zielige knuppels als in London, maar met flinke geweren aan hun lijf.
Omdat ik het uit principe toch lopend wou doen, en verder die dag toch niets meer op de planning had staan, kwam ik drie uur later in de buurt van mijn hotel aan (Ik was nog nooit zo blij om een moskee te zien).

De laatste dag in Amman en tevens Jordanië moest ik nog een opdracht uitvoeren voor zuster Anne-Marieke; "Rook een waterpijp in de kleding die ze in Jordanië dragen". Ik heb enigzins moeten improviseren om te kunnen slagen voor deze opdracht. Op alle andere plekken die ik tot zover bezocht had was er vaak wel één van de onderdelen te vinden, maar ontbrak het andere. Liepen er allemaal gasten rond in van die witte jurken met een theedoek, was er nergens een waterpijp te vinden, en andersom.
In ruil voor het propperen (flyers uitdelen en nogal overdreven erop in gaan) voor een bedrijf wat ook van het hotel was, wilde één van de eigenaars wel wat voor me regelen. Ik heb weliswaar een zwart met wit, i.p.v. een rood met wit "kopvod" op. Ik hoop dat de family ... (ik wou hier een familienaam plaatsen, maar werd nogal ingewikkeld) hier mee akkoord gaat.
Momenteel zit ik op de "Amman Queen Alia Airport" te wachten op het vliegtuig wat me naar Oman zal brengen. Mooie gelegenheid om nog eens op deze week Jordanië terug te kijken.

* Om de kuiten nog verder te trainen naast het vele lopen, wat in vele gevallen ook nog berg op-, of af-waarts gaat, zijn de stoepranden hier ook ongeveer 30 centimeter hoog. Dat is voor een paar keer niet zo erg, maar na drie uur lopen begin je dit aardig zat te worden.

* Voor het eerst van mijn leven vond ik het niet erg om allergisch te zijn voor beesten met haar, mooie smoes om niet op een kameel, paard of ezel te hoeven stappen in Petra.

* Het bier is hier stervensduur, locaal bier heb ik nergens gevonden. Ik was in een supermarkt voor een blik Amstel omgerekend +/- € 2,50 kwijt. In hotels en restaurants is dit al gauw € 6.

Verder een hele goede week gehad, mooie dingen gezien. Maar het is absoluut niet erg om nu weer verder te gaan. Op naar het betere weer.
In Oman zal ik een opdracht uit gaan voeren voor Gabriele (de vriendin van mijn vader). Wat absoluut geen straf zal zijn in de +/- 30 graden wat ze voor de gehele komende week op hebben gegeven.

@ Cora, helaas, maar misschien kom je toevallig op een andere plek terrecht waar ik rond die tijd uithang, succes iig.

@ Jeanine & Derrick, wat stond er ook alweer op de weddenschap? ^^.

@ Willeke, haha, ik ben benieuwd of mensen me herkennen. Vast wel. Wel opletten dat Joost, Remco en Peter niet valsspelen, die hebben mijn waarbenjij.nu link.

@ Mirjan, ik heb weinig volleybal gezien daar, helemaal niet erg trouwens ;). Tel-Aviv ==> strand om niets te doen, Jaffa om wat te zien. Zit dicht naast elkaar.

@ Down Under, Sinterklaas is mij blijkbaar vergeten, heb ze alle afgelopen dagen netjes voor de deur gezet (wortels zelf opgegeten, anders wordt moeders kwaad dat ik nog meer ben afgevallen). Ze hebben hier op de één of andere vreemde manier nergens kachels, laat staan schoorstenen.

@ Allemaal, tot horens.

Salam Jesper