Democratische Volksrepubliek Laos

Laos, het enige land in zuid-oost Azië zonder kustlijn. Omschreven als het land vol vergulde tempels, oranje kleurig geklede monniken, waanzinnige rijstvelden en ongelooflijk vriendelijke mensen.


Vanaf India ben ik doorgevlogen naar Thailand, hier heb ik de tocht noordwaards ingezet, hier over een paar weken meer over. Vanaf het grensgehucht Chiang Kong vervolgens de machtige Mekongrivier overgestoken naar Laos.

Dit werkt een stuk anders dan een normale landgrens. In Thailand word door middel van een stempel in het paspoort duidelijk gemaakt dat je het land verlaten hebt, vervolgens word een gedeelte "niemandsrivier" overgestoken in een veel te gammele boot.
Vanaf het begin van de vijf minuten durende overtocht was het Laotiaanse land reeds in zicht. Ik vond het geen enkel probleem dat het niet zo ver was, aangezien er al een flinke laag water onder in de boot stond.


Dankzij de veel te ijverige ambtenaar die mijn paspoort onder zijn hoede had genomen bij de grens in Laos, op een aantal minuten na de slowboat naar Luang Prabang gemist, waardoor ik minstens één dag extra in het door de bergen en rivier ingesloten Houayxai moest vertoeven. Het enige hoogtepunt wat in de reizigersbijbel genoemd word is voor de verandering weer een tempel (na Thailand leidt ik al aardig aan het "Temple Sick Syndroom").
Daarnaast kan ook de Gibbon Experience vanaf dit dorp geboekt worden. Achteraf ben ik de grensbewaker die me +/- twee uur voor zijn kantoor heeft laten wachten uiterst dankbaar, dit was één van de gaafste experiences die ik ooit meegemaakt heb.

's Ochtends om acht uur werden we geacht ons te verzamelen bij het booking office, waarvandaan we vertrokken naar het Bokeo Nature Reserve. Met onze amper Engels sprekende gids "the eggman" hebben we ons lopend en per zipline voortbewogen door de vrijwel ongerepte jungle van Laos.
Voor degene die zich afvragen wat ziplinen is, hierbij hang je onder een tot wel 600 meter lange stalen kabel. en zoef je honderden meters boven de grond van de ene naar de andere berg toe. Ik zal een film uploaden om het duidelijker te maken.
een aantal uren later kwam ik met m'n nieuwgemaakte Canadese, Amerikaanse, Hong-Kongse en Nieuw-Zeelandse buddies aan bij onze boomhut. Nou, ik heb Peter Pan's Neverland gevonden, wat een ongelooflijk uitzicht. Douchen, saniteren, eten en slapen op 60 meter hoogte met zicht op jungle zover als je kijkt. Gaaf!
In onze tree-villa hebben we de tijd zitten doden met onder andere de Beangame en Maffia, De Hong-Kongse Vinny heeft de taak op zich genomen om alle Zipline gerelateerde moorden van de Townspeople, Police and Maffia aan een ieder mee te delen, Hilarisch.
Daarnaast hebben we ook nog een competitie Ziplinen uitgevoerd. Waar ik de Nederlandse eer heb hooggehouden in deze zeer onverantwoordelijke race... Als een gek rennen door de bergen. hopen dat je lijn goed vastzit, afzetten en op het laatste moment afremmen wat wel eens resulteerde in een crash op een boom. Na de verhalen die ik over Laos had gehoord zal dit ook één van de laatste sportmomenten worden in dit land.
Helaas geen Gibbon's gezien, maar de rest van de ervaring maakt apen zien geheel overbodig.

Na uiteindelijk teruggekeerd te zijn in het dorp waar de grensovergang twee dagen eerder gepasserd was, de volgende dag de twee dagen durende slowboat (bij andere bekend als de zuipboot) richting Luang Prabang gepakt. Onderweg naar deze Unesco werelderfgoed-stad een goede tijd gehad met m'n Gibbon maten, en een aantal locale vrouwen die de tijd van hun leven hadden.
Normaal drinken de locals alleen maar Lào-Láo, een rijstwhiskey, wat illegaal is, maar op vele plaatsen gestookt word. Het bier, BeerLao is doorgaans te duur voor de bewoners van dit enorm arme land. hoewel een 650 ml fles van dit heerlijke bier nog niet eens 1 €uro kost, verdienen vele Laotianen dat maar net aan per dag.
We hebben ons van onze beste kant laten zien door onze biervoorraad met deze niet over de Engelse taal beschikkende vrouwen te delen. Aan het vele gelach, de opgestoken duimen en de rest van het handen en voetenwerk wat we gebruikten om te communiceren was goed te merken dat we er allemaal een unieke ervaring aan overgehouden hebben.

In Luang Prabang opnieuw tempels afgestuind en van de prachtige Mekong zitten genieten, daarnaast nog op wat markten rondgehangen en net toen ik vroeg naar bed wilde gaan deelde de Amerikaanse Max mee dat die 's nachts jarig werd. Wederom een goede reden om een feest te bouwen. Omdat deze stad niet echt bekend staat om zijn bruisende uitgaansleven hebben we met z'n vijven de bowlingbaan opgezocht. Naarmate de avond vorderde bestond dit echter meer uit elkaar uitdagen om de bal zo bizar mogelijk tegen de kregels aan de andere kant van de baan te laten ketsen. Daarnaast zijn we er bijna in geslaagd om het personeel ervan te overtuigen dat er in Nederland altijd twee ballen op hetzelfde moment gegooid worden en kan ik jullie meedelen dat één keer opdrukken op een bowlingbal op het gladde gedeelte een hele uitdaging is.
Later de avond helaas m'n inmiddels vierde paar slippers gemold na een sessie synchroon skiën achter een Songthaews (Tuk-Tuk).

Één van de hoogtepunten in de omgeving van LP is de waterval. Max en de Nieuw-Zeelandse John, die al een aantal weken in Laos rondreizen, wilde deze prachtige plek graag aan mij en de Canadese Erin en Lisa laten zien. Tat Kuang Si is ook de opvangplaats voor mishandelde beren. Een supermooi natuurgebied om rond te peddelen in het azuurblauwe water, of een beetje rond te dwalen langs/door één van de vele "verdiepingen" van de waterval.

Na nogmaals een avond op de bowlingbaan doorgebracht te hebben werd het de volgende dag tijd om afscheid te nemen van m'n matties en op de bus te springen naar Vang Vieng. Een gebied met een aantal kleinere rivieren en een hoop mooie gebergten, vol met grotten waar een duik in genomen kan worden. Wegen die je geen wegen kan noemen omdat ze meer aanvoelen als een weiland waar je je met de fiets of auto in voortbeweegd, bamboo hutten, kinderen die aandachtig naar blanke voorbijgangers kijken en een hoop koeien die de straat onveilig maken. Het idyllische leven in Laos, waar de meeste backpackers alleen vanuit de verte een glimp opvangen van de bergen en zich voor de rest voornamelijk op/ naast de breedste rivier bevinden. Vang Vieng is namelijk de plaats voor het TUBEN!

Een kleine uitleg over wat Tuben inhoud; het is de bedoeling dat je een band huurt, je drie kilometer rivieropwaards laten droppen, met de band naar het eindpunt dobberen en de band voor een bepaald tijdstip weer inleveren. Klinkt allemaal erg gemakkelijk, maar er zijn een aantal hindernissen die je moet overwinnen, hindernissen in de vorm van barren die aan beide zijden van de rivier gratis whiskeyshots uitdelen en vaak een of ander levensgevaarlijk slingerapparaat/ glijbaan ter beschikking stellen aan voorbij tubende backpackers.
Letterlijk levensgevaarlijk!, elk jaar verliest minstens één iemand z'n leven in VV, dit jaar hebben binnen twee maanden drie Australiërs dit hun laatste backpacklocatie moeten noemen. Er is zelfs een glijbaan die "the slide of death" genoemd word, omdat deze in de meeste gevallen de doodsoorzaak geweest schijnt te zijn. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

In het hostel alweer snel nieuwe mensen gevonden waar het Tube-avontuur mee begonnen kon worden, de eerste dag met band en de tweede dag zwemmend door de rivier. Samen met de Nederlandse, Zweedse, Engelse, Canadese Michelle, Sarah, ZiZi, Victoria, Linnea, Mike, Dico en Max (Nick was de eerste dag al afgevoerd naar het ziekenhuis waar zeven hechtingen z'n bloedende hoofd moesten stoppen) al zwemmend de rivier onveilig gemaakt. Wat zelfs na een hoop "beerpong", "beerfrisbee" en "mudvolley" en tien barren verder slechts in een aantal schrammen op armen en benen resulteerde. Een geweldige dag, waar ik een paar dagen later nog steeds de verfresten van op m'n lijf heb zitten.

Met de mensen die ik hier ontmoet heb, heb ik ook gelijk de opdracht uitgevoerd die Laura (m'n (stief)schoonzus) in het opdrachtenboek vermeld had. Maak een mooie foto van jezelf in een...... Songthaews, in eerste instantie dacht ik dat dat één of andere tratitionele outfit was, het bleek echter een stuk gemakkelijker. Het resultaat is bij de foto's hieronder te vinden.

De laatste dag op deze favourite bestemming i.p.v. de rivier opgegaan, met een gehuurde fiets de weg proberen te trotseren in de richting van de Blue Lagoon. Onderweg nog een grot bezocht waar ik er na een aantal minuten al helemaal klaar mee was omdat de gids (een jochie van acht) op een gegeven moment midden in de grot in mn broekzak zat te voelen of er nog geld in zat. En achteraf nog doodleuk om een fooi vragen ook.
Vanaf deze nogal claustrofobisch aanvoelende grot door "gefietst" naar de eindbestemming, de meest bekende en grootste grot in de omgeving met een helderblauwe rivier waar na het bezoeken van de grot een verfrissende dip in genomen kan worden. Heerlijk om een dag het tuben over te slaan en door de omgeving rond te hobbelen.

De volgende dag stond er al weer vroeg een bustrip op de planning, dit maal naar Vientiane, de iets meer dan 200.000 inwoners tellende hoofdstad van Laos. Vientiane wordt vaak, zonder ook maar een moment aandacht te schenken aan de stad, gebruikt als overstapplaats om naar plaatsen in Thailand of Vietnam te gaan. Ik moest m´n Visum voor Vietnam nog regelen, daarom heb ik een dag doorgebracht in deze plaats die de heiligste plek van Laos herbergt. Twee tempels met daartussen een gouden stoepa "Pa That Luang". Verder is er nog een zeer slechte kopie van de Parijse Arc De Triomphe/ Champs Elysees te vinden, een groot standbeeld en een paleis. Er is wel duidelijk aan de auto's/ gebouwen te zien dat de inwoners hier duidelijk meer geld hebben dan hun landgenoten op het plattenland.

In Vientiane afscheid genomen van m'n laatste Tube metgezel Michelle, die haar tocht voortzette naar Chiang Mai in Thailand. Ik ben op de slaapbus naar Hanoi (Vietnam) gesprongen. Hier kreeg ik voor de laatste keer te maken met hoe ze snelheidsduivels tegen willen gaan in Laos. I.p.v. drempels of flitspalen laten ze hier gewoon een stuk van het asfalt weg, zodat de bestuurders wel af móéten remmen om niet hun hele auto aan gort te helpen.

In Vietnam zal ik een opdracht uit gaan voeren voor (stief)broer Wouter, het heeft met bier en vrouwen te maken, gaat goedkomen dus.

Als ik voor de tweede maal in Thailand ben geweest volgen het verhaal en de foto's van het ultieme Thailand.


@ Cor, het is in deze landen allemaal geweldig om als lange blanke man rond te LOPEN, slapen is helaas iets minder aangezien alle bedden naar Aziatische maatstaven gemaakt zijn. Daar zal jij op je reizen ongetwijfeld ook mee te maken hebben gehad.

@ Simone, het verhaal van Thailand laat nog ff op zich wachten, heb je nog meegedaan aan de molentocht? hoorde dat het weer stervensdruk was?

@ Sander & Evelien/ Carolien, ik heb de sprinkhanen nog niet geprobeerd, staat voor over een paar weken op de wishlist.

@ Cora & Geralda, weer gruwelijk gelachen om jullie vorige verhaal, top! hoe gaat het verder daar?

@ Marieke, India is echt wel een land wat je aan je lijst toe moet voegen! Ik ben gelukkig niet ziek geweest. Helemaal nergens last van gehad en slechts 1 keer bij de Mc Donalds gezeten, voor de rest aardig culinair gedaan daar.

@ Nelly, bedankt ;), ik ben in India trouwens ook nog een gast tegen gekomen die jouw Jesper kent.

@ Kees, ik dacht serieus dat dat jouw foto was die in het boek zat, ingescant ofzo? Minder mensen en meer ruimte heb ik in Laos gelukkig ook mee kunnen maken.

@ Bas, het staat zeker ook in mijn eigen top drie van landen die ik zeker nog een keer moet bezoeken. Echt zo gaaf. Nu weer hele andere ervaringen wat ook niet heel rot is om mee te maken.

@ Trudy, haha, de hopatleten. Jullie waren allemaal van harte welkom, ze kon alleen niet langer wachten ;). Gefeliciteerd met je verjaardag trouwens.

@ Willeke, Thailand was gelukkig inderdaad een stuk relexter dan India, het lijkt hier in zuid-oost Azië allemaal een stuk gemakkelijker te gaan doordat ik eerst dit aparte land heb aangedaan.

@ Lekkerste Bakker (van der Grijn), ik heb nog geen moment spijt gehad om weg te gaan Teus. Alles nog uit te houden in de bakkerij?

@ Rik, het is zeker waar wat je zegt, smerige straten en inderdaad nog smerige rivieren, maar als je er doorheenkijkt is het prachtig. Hehe, stuur maar paar mooie plaatjes door maat.

@ Gabriele, het is inderdaad waar dat de Taj Mahal één van de zeven nieuwe wereldwonderen is, helaas dat ik Rome, Peru en Brazilië niet aandoe om mijn wereldwonderenbingo compleet te maken.

@ Annemieke, hehe. 75 km Schlittschuhfahren ((schaatsen in duits),van m'n duitse exvrouw geleerd) erop zitten? ben nog steeds jaloers als ik al die verhalen over de molentocht.

@ Ineke, tof dat u me nog steeds volgt, ik zal volgend jaar in de tuin wel een keer de film laten zien die ik bij het bungeejumpen gekregen heb.

@ Ada, met al die bizarr tuk-tuk avonturen moet ik nog geregeld aan je denken, dat je me midden in de nacht naar de huisartsenpost in Dordt heb vervoerd. Hier gelukkig nog geen bijna gebroken armen opgelopen

@ Iedereen, ik hoorde dat het in Nederland qua temperatuur weer beter uit te houden is, ik ben helaas momenteel ook weer in dikke truien weer beland. Hoe waren carnaval en de steekspelavond?

@ Danny, ik stel de tussenstand nog een verhaal uit, als ik meer tijd heb word die er in verwerkt ouwe.

Tot horens allemaal!
Sabaai dii!! Jesper