Zuid-Afrika
Door: jesperdevos
Blijf op de hoogte en volg Jesper
14 Januari 2012 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Inmiddels al 2 1/2 maand, 5.084 foto's, tien vluchten, drie continenten en zeven bezochte landen verder sinds ik Nederland heb verruild voor de wereld. Momenteel is het tijd om de verste uithoek van mijn trip te gaan bezoeken, Zuid-Afrika.
Het kostte me 40 uur om in dit land van ongelofelijke tegenstrijdigheden te komen. Vanaf Dubai één uur vliegen naar Qatar, waar ik om 11 uur plaatselijke tijd landde, vreemd, omdat ik in Dubai ook om 11 uur opsteeg. Vervolgens door naar Jeddah ( Saudi-Arabië ), voor een stop-over van 12 uur. Hier heb ik de tijd zitten doden door in een hoekje met m'n armen om m'n laptop heen een film te kijken. De enigzins rare houding was noodzakelijk omdat Jennifer Aniston geregeld half-naakt over het scherm heen sprong en ik weet zeker dat ze daar in dit zeer conservatieve land niet blij mee zijn.
Vervolgens door naar Johannesburg waar de volgende vlucht vijf uur later naar Capetown vertrok. In Kaapstad werd ik opgehaald door Nelleke en Willie, die ook de rest van de familie Korevaar gelijk van het vliegveld oppikten.
Op de weg naar het huisje wat ze gehuurd hadden al een deel van Kaapstad gezien, het slechtere gedeelte, de TownShips (sloppenwijken). deze tientallen kilometers lange wijk strekt zich uit langs de snelweg, en vooral 's nachts kan je hier beter niet komen.
Er werd een heerlijke maaltijd voor me klaargemaakt en er stond een bed voor me klaar, weliswaar een stapelbed, maar alles was op dat moment beter dan een bank of een vliegtuigstoel.
Omdat ik Nelleke, Willie en hun familie's niet teveel wou storen hadden we afgesproken dat ik 's ochtens mee zou gaan naar de Tafelberg en dat we vervolgens elk onze eigen weg zouden gaan, om elkaar een week later in Jeffreys Bay weer te ontmoeten.
De Tablemount domineert de skyline van Capetown en is vele malen indrukwekkender dan een gebouw ooit zal kunnen zijn.
Na wederom een flinke studentenkorting gekregen te hebben met m'n allang verlopen OV-chipkaart, met de roterende lift deze platte berg op gegaan. Om vanaf het uitkijkpunt tussen de wolken door van een magnifiek uitzicht op Kaapstad, Robbeneiland en de ijskoude Atlantische oceaan te genieten. Helaas was dit van korte duur omdat de alarmbellen begonnen te rinkelen. Het begon te hard te waaien en de kabelbaan zou stoppen. Dankzij mijn reeds vergaarde backpackers-skills wel kunnen regelen dat ik al mijn geld terug kreeg. Zo behoorde ik tot één van de weinige gelukkige die zich niet in het zweet heeft hoeven te werken en toch de Tafelberg gratis heeft kunnen bezoeken.
Vanaf de voet van deze kandidaat voor de nieuwe zeven wereldwonderen de stad in gedoken. De stad die in mijn Coast To Coast omschreven wordt als goede koffie, het stroomt door je bloed, pept je op en zorgt dat je meer wil.
Kaapstad is de mooiste en meest bezochte stad in Southern Africa, met de verschillen tussen dure villa wijken en de verschrikkelijk arme Townships op nog geen steenworp afstand van elkaar. Vele bekendheden bezoeken deze plek, zo zijn onder andere Leonardo DiCaprio en Prince William gespot op de parelwitte stranden. Daarnaast zat de familie Korevaar bij Nederlands eigen Gordon -die hier een huis heeft- in het vliegtuig.
In de Longstreet, de meest bruisende straat van Kaapstad, een hostel gevonden waar ze gelukkig nog een plek vrij hadden, gelukkig, omdat de stad een geliefde vakantiebestemming is voor de feestdagen.
1e kerstdag heb ik op het strand doorgebracht met een paar Nederlandse mensen van het hostel, toch vreemd, kerst vieren in een graad of 30. Het enige kerstgevoel kreeg ik als ik één van de zeldzame kerstmutsen spotte of met m'n voeten in de koude oceaan stond (kerst hoort ten slotte koud te zijn).
2e kerstdag was er een trip geregeld vanuit het hostel, zo belandde we met +/- 50 personen in een grot halverwege de Tafelberg, waar verschillende gasten van het hostel hun gemaakte versnaperingen met de anderen deelden. Het eten was echter niet te kanen, dus hebben we ons maar vergrepen aan de gratis champagne en bestond mijn kerstdiner later die avond uit scrambled eggs. Een vreemde ervaring, kerst vieren met vreemden, een heerlijke temperatuur, een prachtig uitzicht en een hoop schunnige moppen.
Voor de volgende dag heb ik twee Nederlandse meiden overgehaald om mee te gaan naar Cape Point en Cape of Good Hope (Kaap de Goede Hoop), Welmoed en Hilde waren al een aantal maanden aan het studeren in dit prachtige land en hadden een huurauto. Perfect geregeld.
Via een touristische route langs de Atlantische Oceaan kwamen we aan bij het Cape of Good Hope nature reserve, hier bevindt zich de meest zuid-westelijke punt van Zuid-Afrika. Daarnaast staat dit punt bekend als de plek waar de Atlantische- en de Indische oceanen samenkomen. Dit is echter niet waar, Cape Agulhas zou deze titel moeten dragen.
In dit natuurreservaat kwam m'n sportieve kant weer naar boven, en heb ik tussen de verschillende kapen rondgerend. Dit daarnaast ook omdat we hier niet de hele dag hadden en omdat ik de vrouwen niet te lang wilde laten wachten. Op de Kaap staan een aantal oude vuurtorens vanwaar je geweldige uitzichten hebt over het reservaat en richting Antartica. Wat jammer genoeg nèt niet zichtbaar was (Antartica ligt 8500 km bij de Kaap vandaan).
Op de terugweg hebben we de oostelijke kust gevolgd door de stad Simon's Town, hier lopen bij Boulder's Beach een hoop pinguïns rond, dat gaf me gelegenheid om de volgende opdracht in mijn boek uit te voeren.
De opdracht voor (stief-)broer Rik; "doe daarginder een pinguïn de das om" is jammer genoeg niet helemaal geslaagd omdat die beesten nogal agressief kunnen worden. Nadat ik m'n eerste pogingen heb moeten staken(omdat die snavels er nogal pijnlijk uitzagen), was ik bijna van plan om de opdracht figuurlijk uit te voeren. Ik was er vrijwel zeker van dat dit niet gewaardeerd zou worden, dus heb ik maar een foto geüpload van één van m'n pogingen.
De laatste dag in de stad op de citytourbus gehopt, onbeperkt een bepaalde route door de stad met een toelichting bij de hoogtepunten. Deze uitleg is zelfs in het Afrikaans uitermate goed verstaanbaar en geeft een beeld van de geschiedenis van Capetown, waarin ons kleine land vaak genoemd wordt. Nederlands komt veel terug in onder andere straat- en gebouw namen. Daarnaast zijn er in de rest van Zuid-Afrika ook zeer veel steden die erg Nederlands klinken, waaronder Middelburg, Bloemfontein, Ermelo en Vredenburg.
De citytourbus fungeerde vooral als een taxi voor mij, waardoor ik op een gegeven moment weer bij de Tafelberg uitkwam. Omdat ik de tijd van de wereld had en nogmaals het overweldigende uitzicht vanaf het "tafelblad" wou zien, heb ik besloten deze keer naar boven te lopen. Een flinke klim en 40 minuten later stond ik wederom op de top, deze keer met een open zicht op de stad en de oceaan, zonder dat ik hoefde te wachten dat de flarden wolken (die ook het tafelkleed genoemd wordt) voorbij zouden trekken. Gaaf!
Vanaf de Table mount doorgelopen naar de Lion's Head die volgens mijn persoonlijke gids één van de beste plekken is om een Zuid-Afrikaanse zonsondergang te kunnen ervaren. De Lion's head is onderdeel van een berg die op een leeuw zou moeten lijken, ik ben er nog steeds niet in geslaagd om dit beest er in te zien, maar het schijnt dat ze genoeg op elkaar lijken om de naam te kunnen claimen. Na opnieuw een flinke kuitenkiller eindelijk op de top aangekomen, waar het uitzicht adembenemend is. Net op tijd om de sunset waar te kunnen nemen om vervolgens weer snel naar beneden te gaan. Het begon donker te worden en er was geen taxi te bekennen, en als je in dit land iets niet moet doen is het 's avonds alleen de straat op gaan. Vanaf het kerstdiner hadden we al naar huis gelift, dus ik wist dat dit veilig was, maar ik kon geen mensen vinden om het aan te vragen. Uiteindelijk toch maar besloten om naar het hostel te gaan lopen en daaruit bleek dat het allemaal nog wel mee viel.
Vanuit Kaapstad met de bus doorgereisd naar Jeffreysbay, het surf-Mekka van Zuid-Afrika. Vanuit JayBay stonden verschillende trips gepland, zoals het bezoeken van een olifantenpark. Willie, Nelleke, Leane, Corné en ik zijn in ons hele leven nog nooit zo stil geweest, als toen één van de mega wezens op nog geen 3 meter van de wagen ons een boze blik gaf. Gelukkig besloot hij dat we hem blijkbaar weinig konden maken en liep die door.
Daarnaast nog een natuurreservaat (Tsitsikamma) aangedaan, en per ongeluk na zonsondergang met de ouders van Nelleke een sloppenwijk ingereden.
Als hoogtepunt van de week afgereisd naar de Bloukransbrug, 's werelds hoogste bungeebrug. Toen we hier aankwamen bleek dat er een reservering nodig was om te kunnen bungeejumpen, vooral in deze drukke periode. Iets waar wij wel over hadden nagedacht, maar dachten dat dit niet noodzakelijk was, stomme fout. De man achter de incheckbalie gaf me een kans van iets minder dan 0 % dat ik die dag eventueel zou kunnen springen, er waren al een aantal wachtende, en alles zat volgeboekt. Ik heb toch besloten om te wachten en had afgesproken met de ouders Korevaar dat ik wel zou zien hoe ik terug kwam in Jeffreysbay.
Voor de sprong van twee uur hadden er gelukkig vier mensen afgezegd en zo kon ik eindelijk de beveiliging aantrekken en met de groep naar de brug vertrekken. Voordat je bij het midden van de brug aankomt moet je +/- vijf minuten over de "catwalk" lopen. De "vloer" bestaat uit een soort van gaas, die veert mee als er over heen gelopen wordt, terwijl je +/- 250 meter naar beneden kijkt.
"Onder" de brug wordt de stemming er aardig in gebracht met Elektro muziek waardoor de adrenaline aardig door het lijf heen begint te pompen. Erg fijn als een paar minuten voordat je moet springen een geremixte versie van Alessandro Safina's "Time To Say Goodbye" door de speakers pomt. Daarnaast hoorde we in de auto "Jump" van Madonna ook al voorbijkomen, grappig toeval.
En dan komt het moment dat je naar voren wordt geroepen en de banden om je voeten gebonden worden, wat allemaal voorbij vliegt. En voor ik het wist stond ik met m'n tenen over de rand een goede 250 meter naar beneden te staren. Na het aftellen overwon de pulserende adrenaline het van het gezonde verstand en liet ik me voorover vallen. Vanaf de eerste meter duikend naar beneden maakte het laatste stuk angst in m'n lijf plaats voor totale vrede. Totdat ik op een gegeven moment stil hing en het idee had dat m'n voeten uit de banden zouden glijden, een gevoel wat meerdere mensen schijnen te hebben, maar wat absoluut niet kan gebeuren. Een ultieme ervaring!
Het was maar goed dat ik voor het springen het verhaal niet hoorde wat me drie dagen later verteld werd. Op exact dezelfde dag was het bungeejump koort geknapt bij iemand in Zambia/ Zimbabwe, bij de Victoria Waterfalls.
Van JeffreysBay hebben we de tocht voortgezet naar ShellyPoint, waar Willie en Nelleke hun bruiloft plaats zou gaan vinden. De eerste nacht in dit super-de-luxe resort was er een overnachting voor me geregeld in een mega huis met ocean-view. 's Ochtends maakten de golven me nogal brak wakker na een geslaagd vrijgezellenfeest de avond ervoor van de aanstaande bruidegom.
's Middags arriveerde Sander en Evelien (goede vrienden uit Streefkerk/ Groot-Ammers) waarmee ik de volgende dagen een huis zou delen in dit resort in afwachting op de lang verwachte bruiloft.
De bruiloft vond plaats op 5 januari, wat een plaatje, iedereen met blote voeten op het strand met een graad of 30, starend naar dit koppel wat elkaar het ja-woord zou geven.
Het feest werd voortgezet bij het hoofdgebouw van het resort, waar ik mijn speechkunsten mocht/ moest vertonen door een Engelstalig verhaal te vertellen over de familie van de bruid. Dit schijnt in Zuid-Afrika een gewoonte te zijn, en het paar had me de avond voor de bruiloft gevraagd of ik dat eventueel wou doen. Na het officiele gebeuren nog een tijd doorgefeest om 's nachts een herhaling te maken van de nieuwjaarsduik in het zwembad wat zich enkele meters van de dansvloer bevond. Een buitengewone bruiloft!
Vanuit ShellyPoint weer teruggekeerd naar Kaapstad, ik had met Sander en Evelien afgesproken dat we nog wat gaafs zouden gaan doen. Witte haaien duiken leek ons wel een geschikte afsluiter voor deze korte maar zeer geslaagde drie dagen. Op de valreep hebben we nog een plek kunnen reserveren waardoor we twaalf uur later met 22 andere de wilde oceaan opvoeren.
Ik had op Facebook al een bericht ontvangen van Angelique, die me waarschuwde dat het in een hoop zeeziekte en geen haaien zien kon resulteren. Wij hadden gelukkig meer geluk. +/- 10 Minuten nadat we gestrand waren op de locatie zagen we de eerste haai al een poging doen om de tropische vis die als lokaas fungeerde te behappen.
Vanuit de kooi die we daarna in doken ook nog een paar haaien van nog geen meter afstand gezien. Het was geen overdreven goede "vangst", maar ik leverde totaal geen bezwaar toen we de kooi weer uit moesten. Mijn luchtslang had er nogal moeite mee om mij van lucht zonder zeewater te voorzien, daarnaast is het zicht vanaf de boot vele malen spectaculerder. Niet de vette plaatjes kunnen schieten die je op het internet voorbij ziet flitsen, maar al met al een goede dag gehad.
De laatste dagen in Zuid-Afrika afgesloten door nog het één-en-ander van de Kaapstad te bekijken wat ik tot zover gemist had. Verder nog het geluk beproeft in het casino samen met Jan, Nijs en Roos. Nogmaals dank voor degene me advies gaven over goede nummers voor Roulette, maar 7, 21, 24 en 34 brachten me weinig geluk ;).
Het volgende land op de lijst is Hong-Kong, waar Anne-Marieke wederom verantwoordelijk is voor een opdracht.
@ Iedereen, veel te laat, maar nogmaals fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar. De dagen na deze feestdagen zijn trouwens geen aanrader om de stranden op te gaan zoeken in Zuid-Afrika. De gehele TownShips stromen leeg en verzamelen zich bij de zee. Wat tot gevolg heeft dat er geen blanke gespot kan worden.
@ Jelle, bier is hier gelukkig weer goedkoper, Blacklabel bier kost +/- 60 eurocent per flesje, beter vol te houden dus, resulteerde wel gelijk weer in het feit dat mijn backpackers dieet ten einde liep.
@ Gabriele en Pa, gelukkig was Southern-Africa weer een stuk "superaffentittengeiler", en inderdaad, het is zeker the bright site of life.
@ Tante Co en Ome Teus, ik verwacht ongeveer wel een hele appeltaart als ik weer terugkom in de lage landen. Jullie lijken telkens mijn stukken op te eten ;).
@ Laura, groeten terug van Sander en Evelien. En met die bruiloft is het helemaal goedgekomen, was puik feessie.
Totsiens, dankie vir die lekker reaksie, Jesper.
Het kostte me 40 uur om in dit land van ongelofelijke tegenstrijdigheden te komen. Vanaf Dubai één uur vliegen naar Qatar, waar ik om 11 uur plaatselijke tijd landde, vreemd, omdat ik in Dubai ook om 11 uur opsteeg. Vervolgens door naar Jeddah ( Saudi-Arabië ), voor een stop-over van 12 uur. Hier heb ik de tijd zitten doden door in een hoekje met m'n armen om m'n laptop heen een film te kijken. De enigzins rare houding was noodzakelijk omdat Jennifer Aniston geregeld half-naakt over het scherm heen sprong en ik weet zeker dat ze daar in dit zeer conservatieve land niet blij mee zijn.
Vervolgens door naar Johannesburg waar de volgende vlucht vijf uur later naar Capetown vertrok. In Kaapstad werd ik opgehaald door Nelleke en Willie, die ook de rest van de familie Korevaar gelijk van het vliegveld oppikten.
Op de weg naar het huisje wat ze gehuurd hadden al een deel van Kaapstad gezien, het slechtere gedeelte, de TownShips (sloppenwijken). deze tientallen kilometers lange wijk strekt zich uit langs de snelweg, en vooral 's nachts kan je hier beter niet komen.
Er werd een heerlijke maaltijd voor me klaargemaakt en er stond een bed voor me klaar, weliswaar een stapelbed, maar alles was op dat moment beter dan een bank of een vliegtuigstoel.
Omdat ik Nelleke, Willie en hun familie's niet teveel wou storen hadden we afgesproken dat ik 's ochtens mee zou gaan naar de Tafelberg en dat we vervolgens elk onze eigen weg zouden gaan, om elkaar een week later in Jeffreys Bay weer te ontmoeten.
De Tablemount domineert de skyline van Capetown en is vele malen indrukwekkender dan een gebouw ooit zal kunnen zijn.
Na wederom een flinke studentenkorting gekregen te hebben met m'n allang verlopen OV-chipkaart, met de roterende lift deze platte berg op gegaan. Om vanaf het uitkijkpunt tussen de wolken door van een magnifiek uitzicht op Kaapstad, Robbeneiland en de ijskoude Atlantische oceaan te genieten. Helaas was dit van korte duur omdat de alarmbellen begonnen te rinkelen. Het begon te hard te waaien en de kabelbaan zou stoppen. Dankzij mijn reeds vergaarde backpackers-skills wel kunnen regelen dat ik al mijn geld terug kreeg. Zo behoorde ik tot één van de weinige gelukkige die zich niet in het zweet heeft hoeven te werken en toch de Tafelberg gratis heeft kunnen bezoeken.
Vanaf de voet van deze kandidaat voor de nieuwe zeven wereldwonderen de stad in gedoken. De stad die in mijn Coast To Coast omschreven wordt als goede koffie, het stroomt door je bloed, pept je op en zorgt dat je meer wil.
Kaapstad is de mooiste en meest bezochte stad in Southern Africa, met de verschillen tussen dure villa wijken en de verschrikkelijk arme Townships op nog geen steenworp afstand van elkaar. Vele bekendheden bezoeken deze plek, zo zijn onder andere Leonardo DiCaprio en Prince William gespot op de parelwitte stranden. Daarnaast zat de familie Korevaar bij Nederlands eigen Gordon -die hier een huis heeft- in het vliegtuig.
In de Longstreet, de meest bruisende straat van Kaapstad, een hostel gevonden waar ze gelukkig nog een plek vrij hadden, gelukkig, omdat de stad een geliefde vakantiebestemming is voor de feestdagen.
1e kerstdag heb ik op het strand doorgebracht met een paar Nederlandse mensen van het hostel, toch vreemd, kerst vieren in een graad of 30. Het enige kerstgevoel kreeg ik als ik één van de zeldzame kerstmutsen spotte of met m'n voeten in de koude oceaan stond (kerst hoort ten slotte koud te zijn).
2e kerstdag was er een trip geregeld vanuit het hostel, zo belandde we met +/- 50 personen in een grot halverwege de Tafelberg, waar verschillende gasten van het hostel hun gemaakte versnaperingen met de anderen deelden. Het eten was echter niet te kanen, dus hebben we ons maar vergrepen aan de gratis champagne en bestond mijn kerstdiner later die avond uit scrambled eggs. Een vreemde ervaring, kerst vieren met vreemden, een heerlijke temperatuur, een prachtig uitzicht en een hoop schunnige moppen.
Voor de volgende dag heb ik twee Nederlandse meiden overgehaald om mee te gaan naar Cape Point en Cape of Good Hope (Kaap de Goede Hoop), Welmoed en Hilde waren al een aantal maanden aan het studeren in dit prachtige land en hadden een huurauto. Perfect geregeld.
Via een touristische route langs de Atlantische Oceaan kwamen we aan bij het Cape of Good Hope nature reserve, hier bevindt zich de meest zuid-westelijke punt van Zuid-Afrika. Daarnaast staat dit punt bekend als de plek waar de Atlantische- en de Indische oceanen samenkomen. Dit is echter niet waar, Cape Agulhas zou deze titel moeten dragen.
In dit natuurreservaat kwam m'n sportieve kant weer naar boven, en heb ik tussen de verschillende kapen rondgerend. Dit daarnaast ook omdat we hier niet de hele dag hadden en omdat ik de vrouwen niet te lang wilde laten wachten. Op de Kaap staan een aantal oude vuurtorens vanwaar je geweldige uitzichten hebt over het reservaat en richting Antartica. Wat jammer genoeg nèt niet zichtbaar was (Antartica ligt 8500 km bij de Kaap vandaan).
Op de terugweg hebben we de oostelijke kust gevolgd door de stad Simon's Town, hier lopen bij Boulder's Beach een hoop pinguïns rond, dat gaf me gelegenheid om de volgende opdracht in mijn boek uit te voeren.
De opdracht voor (stief-)broer Rik; "doe daarginder een pinguïn de das om" is jammer genoeg niet helemaal geslaagd omdat die beesten nogal agressief kunnen worden. Nadat ik m'n eerste pogingen heb moeten staken(omdat die snavels er nogal pijnlijk uitzagen), was ik bijna van plan om de opdracht figuurlijk uit te voeren. Ik was er vrijwel zeker van dat dit niet gewaardeerd zou worden, dus heb ik maar een foto geüpload van één van m'n pogingen.
De laatste dag in de stad op de citytourbus gehopt, onbeperkt een bepaalde route door de stad met een toelichting bij de hoogtepunten. Deze uitleg is zelfs in het Afrikaans uitermate goed verstaanbaar en geeft een beeld van de geschiedenis van Capetown, waarin ons kleine land vaak genoemd wordt. Nederlands komt veel terug in onder andere straat- en gebouw namen. Daarnaast zijn er in de rest van Zuid-Afrika ook zeer veel steden die erg Nederlands klinken, waaronder Middelburg, Bloemfontein, Ermelo en Vredenburg.
De citytourbus fungeerde vooral als een taxi voor mij, waardoor ik op een gegeven moment weer bij de Tafelberg uitkwam. Omdat ik de tijd van de wereld had en nogmaals het overweldigende uitzicht vanaf het "tafelblad" wou zien, heb ik besloten deze keer naar boven te lopen. Een flinke klim en 40 minuten later stond ik wederom op de top, deze keer met een open zicht op de stad en de oceaan, zonder dat ik hoefde te wachten dat de flarden wolken (die ook het tafelkleed genoemd wordt) voorbij zouden trekken. Gaaf!
Vanaf de Table mount doorgelopen naar de Lion's Head die volgens mijn persoonlijke gids één van de beste plekken is om een Zuid-Afrikaanse zonsondergang te kunnen ervaren. De Lion's head is onderdeel van een berg die op een leeuw zou moeten lijken, ik ben er nog steeds niet in geslaagd om dit beest er in te zien, maar het schijnt dat ze genoeg op elkaar lijken om de naam te kunnen claimen. Na opnieuw een flinke kuitenkiller eindelijk op de top aangekomen, waar het uitzicht adembenemend is. Net op tijd om de sunset waar te kunnen nemen om vervolgens weer snel naar beneden te gaan. Het begon donker te worden en er was geen taxi te bekennen, en als je in dit land iets niet moet doen is het 's avonds alleen de straat op gaan. Vanaf het kerstdiner hadden we al naar huis gelift, dus ik wist dat dit veilig was, maar ik kon geen mensen vinden om het aan te vragen. Uiteindelijk toch maar besloten om naar het hostel te gaan lopen en daaruit bleek dat het allemaal nog wel mee viel.
Vanuit Kaapstad met de bus doorgereisd naar Jeffreysbay, het surf-Mekka van Zuid-Afrika. Vanuit JayBay stonden verschillende trips gepland, zoals het bezoeken van een olifantenpark. Willie, Nelleke, Leane, Corné en ik zijn in ons hele leven nog nooit zo stil geweest, als toen één van de mega wezens op nog geen 3 meter van de wagen ons een boze blik gaf. Gelukkig besloot hij dat we hem blijkbaar weinig konden maken en liep die door.
Daarnaast nog een natuurreservaat (Tsitsikamma) aangedaan, en per ongeluk na zonsondergang met de ouders van Nelleke een sloppenwijk ingereden.
Als hoogtepunt van de week afgereisd naar de Bloukransbrug, 's werelds hoogste bungeebrug. Toen we hier aankwamen bleek dat er een reservering nodig was om te kunnen bungeejumpen, vooral in deze drukke periode. Iets waar wij wel over hadden nagedacht, maar dachten dat dit niet noodzakelijk was, stomme fout. De man achter de incheckbalie gaf me een kans van iets minder dan 0 % dat ik die dag eventueel zou kunnen springen, er waren al een aantal wachtende, en alles zat volgeboekt. Ik heb toch besloten om te wachten en had afgesproken met de ouders Korevaar dat ik wel zou zien hoe ik terug kwam in Jeffreysbay.
Voor de sprong van twee uur hadden er gelukkig vier mensen afgezegd en zo kon ik eindelijk de beveiliging aantrekken en met de groep naar de brug vertrekken. Voordat je bij het midden van de brug aankomt moet je +/- vijf minuten over de "catwalk" lopen. De "vloer" bestaat uit een soort van gaas, die veert mee als er over heen gelopen wordt, terwijl je +/- 250 meter naar beneden kijkt.
"Onder" de brug wordt de stemming er aardig in gebracht met Elektro muziek waardoor de adrenaline aardig door het lijf heen begint te pompen. Erg fijn als een paar minuten voordat je moet springen een geremixte versie van Alessandro Safina's "Time To Say Goodbye" door de speakers pomt. Daarnaast hoorde we in de auto "Jump" van Madonna ook al voorbijkomen, grappig toeval.
En dan komt het moment dat je naar voren wordt geroepen en de banden om je voeten gebonden worden, wat allemaal voorbij vliegt. En voor ik het wist stond ik met m'n tenen over de rand een goede 250 meter naar beneden te staren. Na het aftellen overwon de pulserende adrenaline het van het gezonde verstand en liet ik me voorover vallen. Vanaf de eerste meter duikend naar beneden maakte het laatste stuk angst in m'n lijf plaats voor totale vrede. Totdat ik op een gegeven moment stil hing en het idee had dat m'n voeten uit de banden zouden glijden, een gevoel wat meerdere mensen schijnen te hebben, maar wat absoluut niet kan gebeuren. Een ultieme ervaring!
Het was maar goed dat ik voor het springen het verhaal niet hoorde wat me drie dagen later verteld werd. Op exact dezelfde dag was het bungeejump koort geknapt bij iemand in Zambia/ Zimbabwe, bij de Victoria Waterfalls.
Van JeffreysBay hebben we de tocht voortgezet naar ShellyPoint, waar Willie en Nelleke hun bruiloft plaats zou gaan vinden. De eerste nacht in dit super-de-luxe resort was er een overnachting voor me geregeld in een mega huis met ocean-view. 's Ochtends maakten de golven me nogal brak wakker na een geslaagd vrijgezellenfeest de avond ervoor van de aanstaande bruidegom.
's Middags arriveerde Sander en Evelien (goede vrienden uit Streefkerk/ Groot-Ammers) waarmee ik de volgende dagen een huis zou delen in dit resort in afwachting op de lang verwachte bruiloft.
De bruiloft vond plaats op 5 januari, wat een plaatje, iedereen met blote voeten op het strand met een graad of 30, starend naar dit koppel wat elkaar het ja-woord zou geven.
Het feest werd voortgezet bij het hoofdgebouw van het resort, waar ik mijn speechkunsten mocht/ moest vertonen door een Engelstalig verhaal te vertellen over de familie van de bruid. Dit schijnt in Zuid-Afrika een gewoonte te zijn, en het paar had me de avond voor de bruiloft gevraagd of ik dat eventueel wou doen. Na het officiele gebeuren nog een tijd doorgefeest om 's nachts een herhaling te maken van de nieuwjaarsduik in het zwembad wat zich enkele meters van de dansvloer bevond. Een buitengewone bruiloft!
Vanuit ShellyPoint weer teruggekeerd naar Kaapstad, ik had met Sander en Evelien afgesproken dat we nog wat gaafs zouden gaan doen. Witte haaien duiken leek ons wel een geschikte afsluiter voor deze korte maar zeer geslaagde drie dagen. Op de valreep hebben we nog een plek kunnen reserveren waardoor we twaalf uur later met 22 andere de wilde oceaan opvoeren.
Ik had op Facebook al een bericht ontvangen van Angelique, die me waarschuwde dat het in een hoop zeeziekte en geen haaien zien kon resulteren. Wij hadden gelukkig meer geluk. +/- 10 Minuten nadat we gestrand waren op de locatie zagen we de eerste haai al een poging doen om de tropische vis die als lokaas fungeerde te behappen.
Vanuit de kooi die we daarna in doken ook nog een paar haaien van nog geen meter afstand gezien. Het was geen overdreven goede "vangst", maar ik leverde totaal geen bezwaar toen we de kooi weer uit moesten. Mijn luchtslang had er nogal moeite mee om mij van lucht zonder zeewater te voorzien, daarnaast is het zicht vanaf de boot vele malen spectaculerder. Niet de vette plaatjes kunnen schieten die je op het internet voorbij ziet flitsen, maar al met al een goede dag gehad.
De laatste dagen in Zuid-Afrika afgesloten door nog het één-en-ander van de Kaapstad te bekijken wat ik tot zover gemist had. Verder nog het geluk beproeft in het casino samen met Jan, Nijs en Roos. Nogmaals dank voor degene me advies gaven over goede nummers voor Roulette, maar 7, 21, 24 en 34 brachten me weinig geluk ;).
Het volgende land op de lijst is Hong-Kong, waar Anne-Marieke wederom verantwoordelijk is voor een opdracht.
@ Iedereen, veel te laat, maar nogmaals fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar. De dagen na deze feestdagen zijn trouwens geen aanrader om de stranden op te gaan zoeken in Zuid-Afrika. De gehele TownShips stromen leeg en verzamelen zich bij de zee. Wat tot gevolg heeft dat er geen blanke gespot kan worden.
@ Jelle, bier is hier gelukkig weer goedkoper, Blacklabel bier kost +/- 60 eurocent per flesje, beter vol te houden dus, resulteerde wel gelijk weer in het feit dat mijn backpackers dieet ten einde liep.
@ Gabriele en Pa, gelukkig was Southern-Africa weer een stuk "superaffentittengeiler", en inderdaad, het is zeker the bright site of life.
@ Tante Co en Ome Teus, ik verwacht ongeveer wel een hele appeltaart als ik weer terugkom in de lage landen. Jullie lijken telkens mijn stukken op te eten ;).
@ Laura, groeten terug van Sander en Evelien. En met die bruiloft is het helemaal goedgekomen, was puik feessie.
Totsiens, dankie vir die lekker reaksie, Jesper.
-
13 Januari 2012 - 19:04
Jelle:
Vet verhaal weer, bungeejumpe en met haaien zwemmen het moet allemaal niet gekker worden. tevens snap ik dat je je niet helemaal thuisvoelt bij de haaien als je bijnaam vis is. ook jij nog de beste wensen voor 2012 dat je maar veel vette dingen mee mag maken bij de rest van je reis! Owja als je nog is naar het casino gaat zou ik gewoon de helft op zwart zetten en de andere helft op rood ;)!!!
Inmiddels is hier de zomervakantie ook besproken, der is nog plek vrij voor je maar dat gaat hem jammerlijk niet genoeg niet worden.
Mocht je nog wat over hebt van je dollars kun je die beter bewaren. Het wordt met de dag meer waard vergeleken met euro. volgens mij werkt het overal in je nadeel dat omwisselen van euros naar de lokale valuta maargoed zon groot probleem zal dat niet zijn neem ik aan.
-
14 Januari 2012 - 08:07
Ome Kees:
Hi Jesper
Nou , jullie (Mirjan ook natuurlijk) brengen ons wel even de wereld rond.
Weer veel gedaan en gezien. Lijkt ook dat op het Z halfrond het licht mooier is, je ziet het ook op de foto's.
Nou Jesper, pas goed op jouself en baie geluk met die verdere avonture en baie gelukwensen van jou oom en tante uit Krommenhoek -
14 Januari 2012 - 08:38
Nelly:
Hoi Jesper,
Je verhaal is leuk om te lezen, ook merk ik hoe woordenrijk je bent, met je omschrijvingen krijg je een plaatje op je netvlies. Via deze weg Nelleke gefeliciteerd met je huwelijk, ik wens je een heel gelukkig leven toe(van de moeder van Tess).
En dat bungeejumpen van je, ik weet nog dat onze Jurre bij jullie op de brug het water in wilde springen, heeft zeker een uur geduurd. Het gevoel wat je erbij had kan ik me voorstellen.
Weer een grens verlegd, wat is het volgende?
Goede reis weer verder, nog maar 6 1/2 maand moeder Nel.
Groetjes.
-
14 Januari 2012 - 08:41
Bas:
Jesper, wel blijven eten hoor. Goeiendag schotel. Je wordt mager man.
Foto's en verhaal zijn weer te gek! -
14 Januari 2012 - 15:55
Jacob En Marianne:
hoi Jesper, wat leuk om je verhalen over Africa te lezen.
En nog leuker om te lezen over de bruiloft en de haaienduik.
Ik had al fotos gekregen van Evelien.
Maar hier stond er een bij die ik nog niet had gezien, leuk hoor.
Een leuke en veilige reis verder, en we lezen het wel weer een keer.
Groeten uit een zonnig {maar koud} Groot-Ammers -
15 Januari 2012 - 14:34
Mirjan De Vos:
Hola Little Bro,
Potsiedorie wat een gave storie!!
Wederom genoeg mee gemaakt de afgelopen tijd en met de volle 200% ervan genoten!! Super!!
Je schrijftstyle is echt heel leuk en lekker om te lezen!!
Wel grappig dat we allebei tegelijk in het zuiden van een continent zaten!! Alleen was ik maar 1000 km verwijdert van Antarctica...;)
Ik ga even met de balloutage comissie doornemen wat we met de half geslaagde opdracht gaan doen en welke sancties dit tot gevolg zal hebben!!
De tijd lijkt te vliegen...nu alweer naar Hong Kong...weer een wereldstad waar voldoende te beleven is!! Het zal wel weer een cultuurshock zijn met alle 'Hello Kitty' lovers down there!! Succes met je volgende opdracht...LOL!! Geniet nog even van de luxe en de Westerse wereld om je heen...zodra je verder rijkt in ZO-Azie is dit over het algemeen ver te zoeken:P!!
Ik wens je weer heel veel plezier voor de komende tijd!! Blijf alles doen wat er in je mind opkom en je merkt vanzelf aan je intuitie of het haalbaar is Yes/No!!
Dikke knuffel uit Futaleufu...(Chili) Jammer dat ik het niet kan fluiten!!
Xuz -
15 Januari 2012 - 20:35
Annemieke:
Zooo wat heb jij het goed voor elkaar! Wat gaaf wat je allemaal daar doet!
Bungee jumpen.. zo eng, echt stoer van je!
Henk mist je heel erg, hij komt vaak bij z'n grote zus uithuilen;)
Heel veel plezier nog,
xx
-
16 Januari 2012 - 07:12
Willeke:
Jesper het kan haast niet mooier worden je wereldreis! Ziet er op de foto's prachtig uit. Wat ben je toch een bofkont. Hierna na Hong Kong, dan sla je wel een stukje wereld over toch?
Goede reis verder, we volgen het met belangstelling. -
16 Januari 2012 - 10:06
Wessel:
Ha Jesper!
Klinkt allemaal weer enorm gaaf. Supervette foto's heb je gemaakt! En wij hier maar allemaal jaloers in de kou zitten haha.
Veel plezier maat en geniet er van. We zien je foto's en verhalen weer tegemoet!
Cheers! -
16 Januari 2012 - 18:36
Fianca De Groot:
He Jepp!
Wat een vette verhalen! Je zal vast nog heel veel mooie dingen zien!
Veel plezier nog!
Liefs & dikke kus! -
16 Januari 2012 - 20:35
Annemarieke:
Ha broertje,
Mooie story weer en gave foto's!
Ben erg benieuwd naar Hong Kong, zeker na je berichtje over de opdracht daar!!
Succes! Xx -
17 Januari 2012 - 18:06
Laura:
Hee Jesp,
mooi verhaal weer en wat een gave en originele foto's dit keer zeg!
Leuk om zo'n bruiloft mee te maken in het buitenland ook! Was Nelleke mooi? Eef zal er vast wel genoeg foto's van hebben dus hoop dat ik haar gauw weer zie :).
Mooi, die olifanten en zebra's, gaaf he... moest gelijk denken aan m'n tocht door Uganda, had je ook van die mooie parken!
Pfff die haaien moet je ook wel durven hoor!! Maar dat springen is nog enger!! Wel een geweldige foto van je sprong naar beneden, je hebt vast het filmpje niet gezien van die vrouw waarbij het touw knapte? Als je nog een opdracht zoekt... je moet gaan parachute springen, een echte aanrader ;). Ik spreek je wel weer, GENIET!
Liefs, Laura -
19 Januari 2012 - 21:35
Oom Teus & Tante Co.:
Hallo Jespertje,
Griezel dat je er bent.
Ik zou zeker niet mee gesprongen hebben naar een Duik van 250 meter.
Maar avonturist ,dat ben je zaker.
Het is allemaal wel gaaf wat je schrijft.
Hou er de moed nog maar even in.
Groetjes van ons allemaal. -
20 Januari 2012 - 18:09
Rik:
Hey jep, goed bezig daar, je moet schrijver worden joh.
Leuk dat je t echt hebt geprobeerd met de das.
Jij ook nog een fijne kerst... Haha
Die brug ben ik ook afgesprongen, je hebt het prachtig omschreven zo heb ik het ook helemaal beleefd.
Gr en doe ze daarginder de das om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
