Wederom op pad! Brazilië

Na iets meer dan 3 1/2 jaar wordt het weer eens tijd om mijn blog te openen. Na 1 1/2 jaar studeren en vervolgens bijna 2 jaar een uitermate aangenaam leven gehad te hebben in Dubai, is het tijd om weer terug naar de basis te gaan.
Deze keer geen volledig geboekte reis, maar veelal onderweg uitzoeken en kijken waar ik zin in heb;
1e stop; Brazilië

Ik zit momenteel in een 17 uur durende busrit van Puerto Iguazu -in het noordelijke deel van Argentinië- naar de hoofdstad Buenos Aires, een mooie gelegenheid om mijn ervaringen van de laatste 3 weken op te schrijven.

Op zondagochtend 24 januari vertrok mijn vlucht vanaf Schiphol, Amsterdam om me naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te brengen, om precies te zijn Salvador de Bahia, centraal gelegen aan de kust van Brazilië. Na heel wat problemen op de luchthaven, wat onder andere inhield dat ik niet in staat was om geld te pinnen, geen internet verbinding snel genoeg kon vinden om in te loggen op mijn online bankrekening, en dus niet genoeg geld had om een ​​taxi te nemen naar mijn vooraf geboekte hostel in Pelhourinho, belandde ik in een bus naar het oude -relatief veilige-centrum van de stad. Nou, dat is wat ik dacht. Halverwege werd ik door de buschauffeur vriendelijk in het Portugees verzocht de bus te verlaten. Met handen en voeten probeerde ik hem uitleggen dat ik geen idee had waar ik heen moest, en of er een optie was kon hij laat afzetten op de plek die het knipperende bus-getal met bijbehorende plaats voor op zijn bus aangaf. Na nog wat Portugees gepraat en veel gewijs naar een plek 100 meter verderop, kwam ik erachter dat die me op een ander busstation had gedropt waar ik een andere bus moest zien te vinden. Zoals velen van jullie wellicht weten, ben ik vrij blond, lang en heb ik blauwe ogen. Een aantal karakteristieken die niet zo bekend zijn in een van de meest gevaarlijke steden van Brazilië. daarnaast was het al 9; 30 uur in de avond en droeg ik ongeveer 25 kilo bagage met verschillende gadgets die menigeen van de lokale bevolking zich graag toe wil eigenen. Een gemakkelijke "Gringo" doelwit die de weg kwijt is!
Na wat rondvragen en het ontvangen van talloze vreemde blikken van vele Brazilianen, uiteindelijk een andere bus gevonden die mij dichter bij de gewenste plaats bracht. Na te zijn gevolgd door een cracked-up prostituee en een dronken bodybuilder door een donkere steeg, uiteindelijk toch aangekomen bij de Elevador Lacerda. Deze lift verbindt het gevaarlijke deel van de stad met de veiligere -Politie bewaakte- gedeelten. Na nog een zoektocht van een uur in Pelhourinho, uiteindelijk mijn hostel gevonden.
Wat een geweldige start van deze reis!

De vestiging van Salvador was de start van de continue Portugese bezetting van Brazilië. De stad is een aantal keer onder Nederlands bestuur geweest voor we er weer relatief snel uitgetrapt werden.

De volgende dagen was het tijd om deze koloniale stad te verkennen. "Pelourinho", het oude centrum van de stad vol met fel gekleurde huizen en kerken, met in de avonduren gave straatfeesten en veel samba repetities in voorbereiding voor het komende Carnaval.
"Arena Fonte Nova", gekroond als de waterval van doelpunten, waar een 2 meter hoog krantenkopie Robin van Persie weergeeft onder de kop: "o Holandes Vingador" ( "De Nederlandse wraak") een van de hoogtepunten van de geschiedenis van de voetbaltempel is.
En het strand wijk Barra, waar veel stranden, hostels, bars en een aantal oude forten te vinden zijn.

Na 4 dagen in de op 3 na grootste stad in Brazilië, wat letterlijk "Redder" betekent was het tijd om al mijn spullen (die ik gelukkig genoeg nog steeds had) te pakken en door te reizen naar Brasilia. Brasilia is de in 1960 geïnaugureerde hoofdstad van het immense land, hiervoor droeg Rio de Janeiro nog deze titel. Naast een aantal -voor 1960- moderne gebouwen, heeft deze vogel / vliegtuig gevormde stad niet veel te bieden (behalve wat kansen op werk voor professionele schilders, het grootste deel van de witte gebouwen is hun charme verloren als gevolg van de weersinvloeden). Met betrekking tot de saaiheid van een hoofdstad deed deze plek me veel denken aan Canberra (Australië), een eveneens -in mijn opinie- gemiste kans van een geplande stad, waar de architectonische droom de menselijke inbreng verdringt.
Uit het zogenaamd hart van het land, heeft een nachtbus me naar Belo Horizonte (mooie horizon) gebracht. Gelegen midden in de bergen was deze Amerikaanse stad-plan-stad een poging om te proberen om mensen vanaf de kust het binnenland in te brengen. Naast het bezoeken van "Praça do papa" (paus plein) met een prachtig uitzicht over het centrum van de stad, heb ik deze plek vooral gebruikt als uitvalsbasis om het nabijgelegen Ouro Preto te verkennen. Deze stad, die letterlijk vertaalt "zwart goud" betekend, is een van de best bewaarde koloniale Portugese steden in Brazilië welke werd opgericht na de ontdekking van goud in de regio. Na een aantal uur had ik genoeg van alle culturele activiteiten en was het tijd om mezelf voor te bereiden op een van de evenementen waar Brazilië waarschijnlijk na voetbal het meest bekend van is! CARNAVAL!

Deze enorme manifestatie legt heel Brazilië stil in een week lange pauze, met niets belangrijker dan feesten, feesten en nog meer feesten. De prijzen van de accommodatie in Rio de Janeiro werden hierdoor ook vrij hoog, en de enige betaalbare plaatsen waren te vinden in plaatsen waar je niet dood gevonden wil worden of in Vidigal. Vidigal, een favella, waarvoor 3 1/2 jaar geleden, toen ik met de uni in Brazilië was, zelfs Cariocas (Rio burgers) ons waarschuwden om niet te dicht bij die plaats te komen. Een bus vanaf het busstation bracht me naar het begin van de favella waar de meeste taxi chauffeurs niet in durven te komen. hier moest ik uitleggen met mijn Portugese woordenschat zover reikend tot; "Cerveja porfavor", "eu nau falo Portguese" en "tudo bem" waar ik wezen moest. Verrassend genoeg antwoordde een van de van de motorrijders me in vloeiend Engels, gaf me een helm en reed me naar mijn hostel dat op een zware klim op één van de Dois Irmaos bergen lag. Hier werd ik verwelkomd door een van de vriendelijkste hostel eigenaren die ik ooit heb ontmoet, deze vertelde me dat ik zeker naar de top van de bergen waar deze sloppenwijk op gebouwd is moest. Na een vermoeiende klim bereikte ik de top die een geweldig uitzicht over de Rio de Janeiro baai geeft, vanwaar vrijwel alle hoogtepunten van deze prachtige stad voor je liggen in een panoramisch uitzicht. Naast een aantal keer beklimmen van deze berg, chillen op de waarschijnlijk meest beroemde stranden-strips van de wereld, Copacabana en Ipanema, het eten en drinken van de beste steaks en caipirinhas op verschillende plaatsen in de favella en het bijwonen van een aantal blocos (Hele straten en parken afgesloten voor Carnaval feesten) heb ik weinig toeristische activiteiten ondernomen in Rio. Mijn laatste avond in Rio nog snel een aantal bier gedaan met Daniel (een oude studiegenoot van Nijenrode) en twee van zijn vrienden op de Copacabana, na een aantal uur was het tijd om terug te gaan naar Vidigal om mijn spullen pakken en te vertrekken naar de luchthaven. Op de wandeling terug zag ik een aantal van de gekste dingen die ik ooit heb gezien. Ik was al geadviseerd om alleen rond te lopen in de drukkere gebieden omdat sommigen Cariocas denken dat mijn bezittingen van hen zou moeten zijn. Op een gegeven moment toen ik op de boulevard van Ipanema liep, verschenen er ongeveer 50 kinderen uit het niets op het strand en begonnen iedereen binnen hun bereik in elkaar te meppen, geen genade voor geen man of vrouw, waarbij ze alles jatten wat ze konden krijgen. Dit gebeurde ongeveer 7 keer op de weg terug naar mijn hostel, gelukkig ben ik iets sneller met rennen dan een groot aantal minder gelukkige op de weg / strand.
Beetje raar dat de toeristische gebieden die als veilig worden gezien zo gevaarlijk kunnen zijn, en een sloppenwijk waar de lokale bevolking niet durft te komen zo gastvrij en veilig is.
Helaas na het verslapen (was van plan om een uur te gaan tukken) miste ik mijn vlucht naar Iguaçu, vervolgens ook nog bijna een tweede vlucht -als gevolg van een hebzuchtige geldautomaat, die mijn pinas niet terug wou geven- gemist.
Uiteindelijk heb ik het gehaald naar de Braziliaanse grensstad in de buurt van Paraguay en Argentinië, in de buurt van waar de wereldberoemde watervallen van Iguaçu liggen. Dit onbetwistbaar unieke natuurlijke fenomeen bestaat uit 275 afzonderlijke watervallen met een totale lengte van 2,7 km en de hoogste val van 80 meter, laat elke andere waterval die je ooit hebt gezien hebt er uitzien als een straaltje. De Braziliaanse kant staat bekend om het mooie overzicht, terwijl de Argentijnse kant erom bekend staat voor het majestueuze gevoel wat de watervallen van dichtbij geven.

Maar daarover meer als ik klaar ben met mijn bezoek aan het land van sappige biefstukken, het einde van de wereld, tango, en natuurlijk onze koningin Maxima!

Adeus
Jesper